Albus Dumbledore, miał okropne święta. Wszystko czego ostatnio się dotknął nie udawało się i winił za to tylko jedną osobę małego Daga Riddle'a.
Zdał sobie też sprawę że któryś z nauczycieli jest zamieszany w całą sprawę i to bardziej niż myślał. Mężczyzna był wściekły i czuł się bardzo zmęczony. Cały ten plan mógł się nie powieść a wszystko przez to że ukrył w szkole Kamień Filozoficzny. Teraz był niemal pewien że to był błąd. Starał się wymyśleć jakiś dobry, skuteczny plan pozbycia się dzieciak raz na zawsze. Jego myśli zaczęły krążyć wokół tajemniczego mężczyzny, który pojawił się razem z Severusem i odszedł razem z tym przeklętym dzieciakiem. Ministerstwo nie potrafiło udzielić mu wieli informacji. Mimo to zgodził się na niego w szkole, miał nadzieje, że przekona go do swojej racji tak jak i Severusa. Niestety podjęte próby stanęły na niczym. W swoim zaślepieniu przeoczył też sposób w jaki nieznajomy patrzy na młodego Blacka. Teraz jednak po przemyśleniu wielu sytuacji postanowił podjąć kroki by pozbyć się zagrożenia.
Po świętach dom na powrót zrobił się cichy i spokojny. Po tamtym incydencie tylko 2 dni temu Azazel postanowił porozmawiać z Remusem.
Dlatego też tego ranka wstał w łóżka zanim jeszcze zrobiło się całkiem jasno. Jak zwykle obudził się czując przyjemny ciężar na piersi. Daga znów spał z mnie. Teraz praktycznie mieszkali razem. Miał tu nawet kilka swoich ubrań i książek. Azazel był też pewny, że coraz więcej rzeczy chłopca magicznie przenosi się do jego sypialni. Był z tego zadowolony. Nikt z domowników nic nie powiedział za co był wdzięczny.
Po prostu wszystko było nareszcie jak należy. Mimo to był czujny, życie nauczyło go że gdy coś jest zbyt piękne to zostanie brutalnie zburzone.
Pocałował ukochanego delikatnie i cicho opuścił pokój. Dom był cichy i wydawało się że wszyscy śpią.
Mężczyzna kierował się w stronę piwnicy, chciał zabrać wino. Nie miał zamiaru nawet z dobrymi intencji wybierać się bez alkoholu rozmawiać z wilkołakiem.
-Czekałem kiedy przyjdziesz- Remus stał w drzwiach jeszcze zanim zdążył do nich zapukać
-Nie lubię cię- powiedział wchodząc do pokoju
-Wierz mi to jest obustronne- zamknął za sobą drzwi niższy z mężczyzn
-Nigdy nie ufałem twojej rasie. A to że jesteś sam...
-Daga jest synem mojego najlepszego przyjaciela to raz a dwa jestem hetero
-Postaram się, zapanować
-To dobrze- Remus uśmiechnął się po raz pierwszy do początku tej rozmowy- Musi ci być trudno, to jeszcze dziecko
-Znalazłem i na to sposób, nie martw się- Azazel wyczarował kieliszki i nalał do nich wina
-Dobry rocznik- Remus upił łyk i usiadł w jednym z foteli, i gestem poprosił by tamten usiadł
-Nie chce jednak, żebyś go dotykał- teraz dopiero usiadł
-Jestem jego wujkiem
-Twój zapach. Doprowadza mnie do szaleństwa i oboje o tym wiemy
-Porozmawiam więc z Severusem, a teraz skoro już to sobie wyjaśniliśmy myśle że możesz już iść- odstawił pusty kieliszek
-Tak to dobry pomysł, toleruję cię tylko ze względu na Daga
-Tak jak i ja ciebie- Azazel wstał i bez słowa opuścił pokój czując się brudny ale usatysfakcjonowany
Daga otworzył oczy i rozejrzał się po sypialni. Zdziwił go fakt, że nigdzie nie ma Azazela. Nie słyszał też nic z łazienki. Miom, tego, że właśnie się obudził był pewnie że wyniknie z tego coś niedobrego. Zrezygnowany położył znów głowę na poduszce i otulił się kocem.
Nie minęła chwila a drzwi cicho się otworzyły. I poczuł czyjąś rękę na ramieniu
-Kochanie, wstajemy- delikatny pocałunek w policzek
-Gdzie byłeś?- zapytał całując mężczyznę delikatnie w usta
-Miałem coś do załatwienia- Azazel położył się obok przytulając chłopca do siebie
-Piłeś
-Tylko troszkę skarbie
-Rozmawiałeś z wujkiem Remusem
-Tak, chciałem rozwiązać pewne sprawy ale nie martw się nic mu nie zrobiłem- pogłaskał go po główce
-Wiem nie zrobiłbyś nic żeby mnie skrzywdzić- przyłożył rękę mężczyzny do miejsce w którym biło jego serce
-To prawda maleńki- polizał go w uszko co wywołało chichot- Muszę dzisiaj załatwić coś w Londynie
-Kiedy?- odwrócił się do niego
-Za chwilę. Co byś chciał?- błądził rękami po klatce piersiowej chłopca
-Nic- uśmiechnął się do niego- Jak wrócisz to zrobimy piknik
-Kochanie, jest zima
-Wiem ale tutaj. Proszę- zrobił słodkie oczka do mężczyzny
-Dobrze kochanie- pocałował go namiętnie i wstał
-Śpiący jestem- uśmiechnął się
-To śpij skarbie, powiadomię Lucjusza że zaczniecie lekcje jutro- jeszcze jeden pocałunek i Azazel poszedł do łazienki a Daga zamknął oczy.
Azazel szedł szybko opustoszałymi ulicami Alei Krzyków. Nie była to najbezpieczniejsza ulica na świecie ale miał tu do załatwienia pewną delikatna sprawę.
Nie rozglądał się na boki, nie oglądał się za siebie po prostu szedł w stronę bardzo zrujnowanego budynku.
Nie wiedział, że jest śledzony. Dumbledore był zaskoczony i szczęśliwy gdy zobaczył na Pokątnej tego nieznajomego. Postanowił nie czekać dłuźej i poszedł za nim.
Gdy wszedł do Alei wiedział już że za chwile zaatakuje i pozbędzie się problemu. Uśmiechnął się pod nosem i spokojnie szedł dalej.
Zbliżali się do końca drogi. Azazel stanął przed domem i wyjął różdżkę. Nie lubił tego rodzaju magii ale teraz była niezbędna.
Dumbledore, również wyciągnął różdżkę i podszedł bliżej
-Drętwota- szepnął celując w plecy mężczyzny. Nic jednak się nie stało. Azazel odwrócił się szybko ale zanim zdążył zrobić cokolwiek Albus raz jeszcze rzucił zaklęcie- Cruciatus!- tym razem mężczyzna osunął się odrętwiały na ziemię
-Dziwne- wymamrotał do siebie Dumbledore i machając ręką deportował ich w jakieś ciemne miejsce.
#################################################################################
Poproszę o komentarze jeśli nie będzie 6 to nie pisze dalej:)
czwartek, 29 grudnia 2011
niedziela, 25 grudnia 2011
Rozdział 13
Dni mijały , bardzo powoli i całkiem spokojnie mimo, że Azazel wciąż nie ufał Remusowi. Daga natomiast spędzał każdą wolną chwilę z nowym wujkiem, który miał wiele ciekawych opowieści o jego tacie.
Tak też było i ostatniego wieczoru starego roku. Remus i Daga siedzieli w salonie przy kominku i śmiali się z czegoś, gdy do pokoju wszedł Azazel, od rana był wściekły.
-Co tu się dzieje?!- Zagrzmiał, gdy zobaczył chłopca na kolanach wilkołaka
-Aza- ucieszył się Daga i zszedł z kolan wujka, żeby uściskać ukochanego ale ten odsunął się
-Nie dotkną cię dopóki śmierdzisz wilkiem, umyj się- warknął i wyszedł nie oglądając się za siebie.
Daga, patrzył przez chwilę na odchodzącego mężczyznę z nie dowierzaniam.
-Nie przejmuj się- Remus położył mu dłoń na ramieniu- rozumiem, zwykle magiczne stworzenia tak na siebie reagują
-Ale ty nie- popatrzył na niego
-Jesteś jego towarzyszem a mój gatunek również ich ma, może boi się...Nie ważne, jesteś za młody..
-Powiedz- popatrzył na wujka swoimi dużymi oczkami, którym nikt nie był w stanie się oprzeć
-Malutki, chodzi o to, że... Azazel jest przekonany, że...mój wilk chcę ciebie, jako swojego towarzysza- Daga popatrzył na mężczyzną ze zdumieniem- Rozumiesz prawda?
-Chyba tak.... Opowiesz mi coś jeszcze o tacie?- usiadł z powrotem na fotelu
-A może lepiej idź do niego. Wiem, że chcesz- uśmiechnął się do chłopca
-Ale..
-Idź , Daga. Azazel na pewno to doceni a miłość jest bardzo ważna, nie zaprzepaść tego
-No dobrze, ale nie skończyłeś mi opowiadać
-I z kończę, tylko może już jutro- raz jeszcze się do niego uśmiechnął.
Daga zostawił Remusa w salonie i poszedł w stronę sypialni ukochanego. Był trochę przestraszony i naprawdę bardzo ździwiony tym, co usłyszał od wujka.
-Aza?- Zapukał do drzwi
-Powiedziałem że cię nie dotknę dopóki śmierdzisz tym przeklętym wilkiem!- krzyknął przez drzwi mężczyzna
-Ale, proszę...- nie dokończył bo drzwi otworzyły się na oścież, a w nich stał wściekły Azazel
-Nie będę tego tolerować rozumiesz!- krzyknął i pociągnął chłopca do środka- Idź się umyć już!- pchnął go w stronę łazienki. Daga chcąc nie chcąc posłuchał go. W takich momentach Azazel na prawde go przerażał.
Stał sobie pod prysznicem, starannie namydlając ciało a pod drzwiami łazienki siedział mężczyzna. Miał rozpięte spodnie i powoli masował swój na wpół stojący członek. Obecność wilkołaka doprowadzała go do szału, mimo że wiedział, że jego zazdrość jest nieuzasadniona.
Opadł na podłogę w chwili gdy usłyszał szum wody. Oczami wyobraźni widział delikatne ciałko ukochanego, po którym powoli spływa ciepła woda. Po czułej szyjce, łaskocząc go lekko. Po wąskiej klatce piersiowej, zahaczając o jeszcze dziecinne suteczki. Po brzuszku i niżej w te rejony o których marzył po nocach. Te zakazane ale tak bardzo wytęskinione. Wyobraźnia pracowała na wysokich obrotach. Widział blade ciepłe od wody wilgotne ciałko. Wyobrażał sobie, że wchodzi do środka i ściąga z siebie ubranie. Po czym zakrada się do kabiny i od tyłu obejmuje chłopca.
Nie zorientował się jednak, że Daga już skończył prysznic i uchylił drzwi. Patrzył teraz na mężczyznę, który się masturbował. Azazel miał zamknięte oczy, głowę odchyloną do tyłu i cicho mruczał, szybko przesuwając ręką po dużym czerwonym pulsującym członku. Chłopiec patrzył na tą scenę zafascynowany. Nie dawno rozmawiał o tych sprawach z Draco i teraz wiedział już sporo. Bardzo ostrożnie zamknął drzwi i na palcach podszedł do mężczyzny. Kucnął obok i wyciągnął rączkę w stronę tej części ciała mężczyzny, która bardzo go fascynowała. Sam kilka dni temu podczas kąpieli z ciekawości dotknął swojego penisa i ta przyjemność bardzo mu się spodobała.
Bardzo delikatnie dotknął czubka penisa mężczyzny, na szczęście ten nie zorientował się, był tak zagubiony w swoich fantazjach. Ośmielony Daga złapał troszkę mocniej i zjechał rączką do połowy stykając się z dłonią mężczyzny.
To pobudziło Azazela, jeszcze mocniej. Zaczął gwałtownie wciągać powietrze i jęczeć cicho. Daga zdobył się na nieśmiały uśmiech i powtórzył czynność.
-Daga- wyszeptał mężczyzna po jakimś czasie. Ten uniósł głowę ale widząc, że dalej ma zamknięte oczy nie przerwał pieszczoty i przypomniał sobie coś jeszcze. Pochylił się i musnął usteczkami gorący członek.
Azazel nagle otworzył oczy zdezorientowany. Przez krótką chwilę nie wiedział co się dzieje. Miał jeszcze nadzieje że sobie to wymyślił. Jednak gorące wilgotne usteczka były prawdziwe. Nie miał też czasu żeby odsunąć chłopca, bo gdy tylko ujrzał go klęczącego obok z penisem w ustach, to wystarczyło. Oczy zamknęły się mu samoczynnie, głowa odchyliła w tył i ... doszedł. Intensywniej niż kiedykolwiek.
Daga natomiast był zaskoczony gdy coś ciepłego znalazło się w jego buzi, w pierwszym odruchu chciał się cofnąć ale substancja miała przyjemny smak, dziwny ale przyjemny. Więc nie oderwał się tylko cierpliwie czekał i przyjmował wszystko.
Azazel zerwał się na równe nogi gdy tylko doszedł do siebie po najintensywniejszym w życiu orgaźmie.
-Kochanie?- odezwał się zachrypniętym głosem
-Tak?- Daga podniósł się z kolan oblizując wargi. Ręcznik którym się owinął spadł mu teraz i stał przed mężczyzną nagi i oczywiście twardy
-Zakryj się bo się przeziębisz- odwrócił wzrok
-Zrobiłem coś nie tak?- zaniepokoił się po chwili gdy mężczyzna wciąż na niego nie patrzył
-Skarbie...
-Draco mówił że to nic złego- wyszeptał, sam do siebie już teraz płacząc z niezrozumienia
-Aniołku, to nie jest nic złego.. ale nam nie wolno. Jesteś za młody
-Zawsze tak mówisz- Azazel podszedł do niego i objął wciąż jeszcze z odsuniętym rozporkiem
-Bo to prawda, ale nadejdzie taki czas że to się zmieni. Za kilka lat- ucałował do w czółko
-Ale nie było złe?- podniósł na niego wzrok
-Nie kochanie, cokolwiek zrobisz nigdy nie będzie złe- ukląkł przed nim i zacząl delikatnie całować po twarzy- Kocham cię- szeptał te dwa słowa między pocałunkami zagłuszając swoją winę. Całowali się przez chwilę dopóki Daga nie zaczął dygotać z zimna
-Skarbie powinieneś się ubrać- mężczyzna niechętnie oderwał usta chłopca od swoich
-Tak, chyba tak ale nie chcę iść- przytulił się do niego
-To cię zaniosę- roześmiał sie i wziął go w ramiona. Ucałował raz jeszcze i ruszył do sypialni ukochanego trzymając go mocno w objęciach.
##################################################################################
Proszę o komentarze, im więcej tym szybciej kolejna notka :)
Tak też było i ostatniego wieczoru starego roku. Remus i Daga siedzieli w salonie przy kominku i śmiali się z czegoś, gdy do pokoju wszedł Azazel, od rana był wściekły.
-Co tu się dzieje?!- Zagrzmiał, gdy zobaczył chłopca na kolanach wilkołaka
-Aza- ucieszył się Daga i zszedł z kolan wujka, żeby uściskać ukochanego ale ten odsunął się
-Nie dotkną cię dopóki śmierdzisz wilkiem, umyj się- warknął i wyszedł nie oglądając się za siebie.
Daga, patrzył przez chwilę na odchodzącego mężczyznę z nie dowierzaniam.
-Nie przejmuj się- Remus położył mu dłoń na ramieniu- rozumiem, zwykle magiczne stworzenia tak na siebie reagują
-Ale ty nie- popatrzył na niego
-Jesteś jego towarzyszem a mój gatunek również ich ma, może boi się...Nie ważne, jesteś za młody..
-Powiedz- popatrzył na wujka swoimi dużymi oczkami, którym nikt nie był w stanie się oprzeć
-Malutki, chodzi o to, że... Azazel jest przekonany, że...mój wilk chcę ciebie, jako swojego towarzysza- Daga popatrzył na mężczyzną ze zdumieniem- Rozumiesz prawda?
-Chyba tak.... Opowiesz mi coś jeszcze o tacie?- usiadł z powrotem na fotelu
-A może lepiej idź do niego. Wiem, że chcesz- uśmiechnął się do chłopca
-Ale..
-Idź , Daga. Azazel na pewno to doceni a miłość jest bardzo ważna, nie zaprzepaść tego
-No dobrze, ale nie skończyłeś mi opowiadać
-I z kończę, tylko może już jutro- raz jeszcze się do niego uśmiechnął.
Daga zostawił Remusa w salonie i poszedł w stronę sypialni ukochanego. Był trochę przestraszony i naprawdę bardzo ździwiony tym, co usłyszał od wujka.
-Aza?- Zapukał do drzwi
-Powiedziałem że cię nie dotknę dopóki śmierdzisz tym przeklętym wilkiem!- krzyknął przez drzwi mężczyzna
-Ale, proszę...- nie dokończył bo drzwi otworzyły się na oścież, a w nich stał wściekły Azazel
-Nie będę tego tolerować rozumiesz!- krzyknął i pociągnął chłopca do środka- Idź się umyć już!- pchnął go w stronę łazienki. Daga chcąc nie chcąc posłuchał go. W takich momentach Azazel na prawde go przerażał.
Stał sobie pod prysznicem, starannie namydlając ciało a pod drzwiami łazienki siedział mężczyzna. Miał rozpięte spodnie i powoli masował swój na wpół stojący członek. Obecność wilkołaka doprowadzała go do szału, mimo że wiedział, że jego zazdrość jest nieuzasadniona.
Opadł na podłogę w chwili gdy usłyszał szum wody. Oczami wyobraźni widział delikatne ciałko ukochanego, po którym powoli spływa ciepła woda. Po czułej szyjce, łaskocząc go lekko. Po wąskiej klatce piersiowej, zahaczając o jeszcze dziecinne suteczki. Po brzuszku i niżej w te rejony o których marzył po nocach. Te zakazane ale tak bardzo wytęskinione. Wyobraźnia pracowała na wysokich obrotach. Widział blade ciepłe od wody wilgotne ciałko. Wyobrażał sobie, że wchodzi do środka i ściąga z siebie ubranie. Po czym zakrada się do kabiny i od tyłu obejmuje chłopca.
Nie zorientował się jednak, że Daga już skończył prysznic i uchylił drzwi. Patrzył teraz na mężczyznę, który się masturbował. Azazel miał zamknięte oczy, głowę odchyloną do tyłu i cicho mruczał, szybko przesuwając ręką po dużym czerwonym pulsującym członku. Chłopiec patrzył na tą scenę zafascynowany. Nie dawno rozmawiał o tych sprawach z Draco i teraz wiedział już sporo. Bardzo ostrożnie zamknął drzwi i na palcach podszedł do mężczyzny. Kucnął obok i wyciągnął rączkę w stronę tej części ciała mężczyzny, która bardzo go fascynowała. Sam kilka dni temu podczas kąpieli z ciekawości dotknął swojego penisa i ta przyjemność bardzo mu się spodobała.
Bardzo delikatnie dotknął czubka penisa mężczyzny, na szczęście ten nie zorientował się, był tak zagubiony w swoich fantazjach. Ośmielony Daga złapał troszkę mocniej i zjechał rączką do połowy stykając się z dłonią mężczyzny.
To pobudziło Azazela, jeszcze mocniej. Zaczął gwałtownie wciągać powietrze i jęczeć cicho. Daga zdobył się na nieśmiały uśmiech i powtórzył czynność.
-Daga- wyszeptał mężczyzna po jakimś czasie. Ten uniósł głowę ale widząc, że dalej ma zamknięte oczy nie przerwał pieszczoty i przypomniał sobie coś jeszcze. Pochylił się i musnął usteczkami gorący członek.
Azazel nagle otworzył oczy zdezorientowany. Przez krótką chwilę nie wiedział co się dzieje. Miał jeszcze nadzieje że sobie to wymyślił. Jednak gorące wilgotne usteczka były prawdziwe. Nie miał też czasu żeby odsunąć chłopca, bo gdy tylko ujrzał go klęczącego obok z penisem w ustach, to wystarczyło. Oczy zamknęły się mu samoczynnie, głowa odchyliła w tył i ... doszedł. Intensywniej niż kiedykolwiek.
Daga natomiast był zaskoczony gdy coś ciepłego znalazło się w jego buzi, w pierwszym odruchu chciał się cofnąć ale substancja miała przyjemny smak, dziwny ale przyjemny. Więc nie oderwał się tylko cierpliwie czekał i przyjmował wszystko.
Azazel zerwał się na równe nogi gdy tylko doszedł do siebie po najintensywniejszym w życiu orgaźmie.
-Kochanie?- odezwał się zachrypniętym głosem
-Tak?- Daga podniósł się z kolan oblizując wargi. Ręcznik którym się owinął spadł mu teraz i stał przed mężczyzną nagi i oczywiście twardy
-Zakryj się bo się przeziębisz- odwrócił wzrok
-Zrobiłem coś nie tak?- zaniepokoił się po chwili gdy mężczyzna wciąż na niego nie patrzył
-Skarbie...
-Draco mówił że to nic złego- wyszeptał, sam do siebie już teraz płacząc z niezrozumienia
-Aniołku, to nie jest nic złego.. ale nam nie wolno. Jesteś za młody
-Zawsze tak mówisz- Azazel podszedł do niego i objął wciąż jeszcze z odsuniętym rozporkiem
-Bo to prawda, ale nadejdzie taki czas że to się zmieni. Za kilka lat- ucałował do w czółko
-Ale nie było złe?- podniósł na niego wzrok
-Nie kochanie, cokolwiek zrobisz nigdy nie będzie złe- ukląkł przed nim i zacząl delikatnie całować po twarzy- Kocham cię- szeptał te dwa słowa między pocałunkami zagłuszając swoją winę. Całowali się przez chwilę dopóki Daga nie zaczął dygotać z zimna
-Skarbie powinieneś się ubrać- mężczyzna niechętnie oderwał usta chłopca od swoich
-Tak, chyba tak ale nie chcę iść- przytulił się do niego
-To cię zaniosę- roześmiał sie i wziął go w ramiona. Ucałował raz jeszcze i ruszył do sypialni ukochanego trzymając go mocno w objęciach.
##################################################################################
Proszę o komentarze, im więcej tym szybciej kolejna notka :)
sobota, 24 grudnia 2011
notka
Wesołych Święt, bez zmartwień z barszczem, grzybami i karpiem. Z gościem co niesie szczęście, w końcu czeka na niego miejsce. Wszystkiego co najlepsze, w tę noc i w Nowy Rok, życzę Wam serdecznie.
piątek, 23 grudnia 2011
Rozdział 12b
-No i wtedy Weasley spowodował taki wybuch, że byłem pewny że wujek zakaże mu powrotu na święta do tego ich domu- Draco opowiadał już od kilku godzin, streszczał każdy dzień niemal ze szczegółami. Daga zmęczony śmiechem padał na podłogę tuż przy kominku a przyjaciel wciąż jeszcze żywo gestykulował i chodził po pokoju
-Szkoda że mnie tam nie było- Daga stwierdził cicho ze smutkiem i popatrzył w ogień
-Tata mówił że wszystko się ułoży- Draco usiadł obok i położył dłoń na ramieniu przyjaciela
-Mam nadzieję, nie zniosę tego dłużej
-Hej i tak masz fajnie i podobno ważysz już tak dobre eliksiry jak wujek
-Nom, ale tęsknie za przyjaciółmi
-A my tęsknimy za tobą. Ostatnio pisałeś coś dziwnego o Azazelu
-To już nie aktualne. Jest dobrze- uśmiechnął się do niego i wstał- Draco jest 21
-Już? Ale się nagadałem. A jutro święta
-Tak ciocia Bella mówiła coś o jakiejś niespodziance
-To teraz mi mówisz?
-Ok ok pewnie bardzo potrzebujesz twojego upiększającego snu
-Żebym ja cie...- reszta zdanie została stłumiona przez czyjeś krzyki na korytarzu.
Obaj chłopcy wyszli z pokoju.
Na korytarzu oprócz obu ciotek Azazela i Lucjusza stał jakiś nieznajomy bardzo mizernie wyglądający mężczyzna i to z jego powodu zrobiło się takie zamieszanie.
-Co się dzieje?- Zapytał Daga ale nim zszedł ze schodów, Azazel znalazł się obok niego i zasłonił sobą
-Skarbie, wszystko dobrze. Już późno, ty i Draco powinniście iść spać- mówiąc to wciąż patrzył wściekle na przybysza
-Azazelu, opanuj się!- Lucjusz stracił cierpliwość
-Przyprowadziłeś do domu wilkołaka!
-Nie jest niebezpieczny!
-To wilkołak- Draco nie miał zadowolonej miny
-Chłopcy, wszystko w porządku, Remus jest przyjacielem, ale Azazel ma racje jest późno- Narcyza miała zmęczony głos i może dlatego mężczyźni przystopowali na chwile
-Draco, Daga czas do łóżek- Lucjusz przytulił syna i razem z przybyszem udali się do salonu
-Maleńki będę za kilka minut- Azazel ucałował Daga i ruszył za nimi.
-Już zapomniałem jak tu jest- roześmiał się Draco i poszedł do siebie. Daga zrobił to samo.
Był jednak tak zmęczony że nie doczekał powrotu ukochanego.
Azazel spał jeszcze gdy usłyszał ciche plaśnięcie, otworzył oczy ze zdziwieniem
-Prezenty!- Daga rzucał paczki na łóżko
-Tak skarbie- roześmiał się- Wracaj do łóżka
-Nie, chce zobaczyć- Daga już rozrywał jedno z opakowań
-Ale możemy zrobić to razem- kusił mężczyzna
-Dobrze- przytulił się do niego i znów zaczął rozrywać opakowanie.
Chwilę później pokój był zaśmiecony kolorowymi papierami a wokół ich obu zaroiło się od drogich prezentów
-A ty coś dostałeś?- Daga przypomniał sobie o mężczyźnie
-Tak maleńki- pocałował go w policzek
-A co?
-Ciebie- posadził go sobie na kolanach i zaczął go całować po twarzyczce
-Ale...
-Ci, proszę cię, tęskniłem- położył go pod sobą i zaczął raz jeszcze całować. Daga objął go za szyje i odwzajemniał pocałunki ale trochę delikatniej
-Aza
-Już, już- rozpinał piżamkę chłopca
-Nie- to jedno ciche słowo wystarczyło żeby ból sparaliżował ciało mężczyzny
-Masz racje kochanie- położył się obok niego
-Pójdę się wykąpać- Daga wstał i pocałował mężczyznę lekko w policzek, po czym wyszedł.
Azazel leżał bez ruchu zastanawiając się co go napadło, ból powoli przechodził a może to ten pocałunek na końcu uśmierzał ogień.
Dzisiaj na śniadanie zebrali się w starej sali balowej i obecni byli wszyscy dlatego gdy Daga i Azazel weszli do pomieszczenia wszystkie twarze zwróciły się na nich.
-No w końcu- Bella była jak zwykle zirytowana
-Nie musieliście czekać- obecność wilkołaka wyraźnie nie podobała się Azazelowi
-Aza?- Daga z zaniepokojeniem uścisnął mu rękę
-Nic, nic skarbie siadaj- uśmiechnął się do niego i pocałował w czółko
Chłopiec usiadł obok przyjaciela
-No opowiadaj co tam dostałeś?- Draco był od rana pełen energii
-Książki, szatę i miotlę. A ty?- Daga obserwował niepewnie przybysza
-Szachy, miotłę słodycze. Zagramy później. Ćwiczyłem
-Pewnie. Wujku co się dzieje?
-Zjedzmy, po śniadaniu wszystko ci wytłumaczę
-Dobrze- zaczęli w milczeniu jeść.
Po kliku minutach jedzenie zniknęło ze stołu
-Lucjuszu- Azazel teraz już całkiem groźnie łypał na nieznajomego mężczyznę, bo zorientował się że ten patrzy jakoś dziwnie na Daga
-Nazywam się Remus Lupin, jestem przyjacielem taty Daga- spokojnie zabrał głos przybysz
-I nie było cię tyle czasu bo?- Azazel nie był jednak zadowolony
-Byłem też przyjacielem Jamesa Pottera, Dumbledore próbował by to wykorzystać
-Znałeś tatę?- po raz pierwszy odezwał się oniemiały Daga
-Tak byliśmy razem w Hogwarcie, był moim najlepszym przyjacielem- uśmiechnął się do niego ciepło- wiem też z kim był związany odkąd skończył 16 lat. Na początku nie byłem tym zachwycony, pokłóciliśmy się o to ale później wszystko mi wyjaśnił. Nigdy jednak nie poznałem Czarnego Pana. A następnie ta cała sprawa z Potterami, byłem pewnie że James jest uczciwym człowiekiem....- głos mu się załamał i ukrył twarz w dłoniach
-A trafiłem na niego w aktach dotyczących niebezpiecznych stworzeń magicznych. I powoli znalazłem adres. Remus tu zostaje- ostatnie słowa wypowiedział do Azazela
-Nie...
-Mogę ci mówić wujku?- Daga ufnie podszedł do Remusa
-Tak, możesz.. ale nie wiem czy zasługuje?- chłopiec przez chwile patrzył na niego a później po prostu się do niego przytulił.
-Skarbie?- Azazel podszedł do nich i już chciał zabrać ukochanego z objęć innego nieznajomego mężczyzny gdy ten odwrócił się do niego i ujął za go za rękę.
-Wujku, to jest mój przyszły mąż Azazel- powiedział dumnie i przytulił się do zastygłego w szoku mężczyzny. Nie tylko on zresztą był w szoku, wszyscy zebrani patrzyli na chłopca jakoś dziwnie ale większość i uśmiechem. Azazel ocknął się po dłuższej chwili, podniósł chłopca i pocałował zachłannie.
-Szkoda że mnie tam nie było- Daga stwierdził cicho ze smutkiem i popatrzył w ogień
-Tata mówił że wszystko się ułoży- Draco usiadł obok i położył dłoń na ramieniu przyjaciela
-Mam nadzieję, nie zniosę tego dłużej
-Hej i tak masz fajnie i podobno ważysz już tak dobre eliksiry jak wujek
-Nom, ale tęsknie za przyjaciółmi
-A my tęsknimy za tobą. Ostatnio pisałeś coś dziwnego o Azazelu
-To już nie aktualne. Jest dobrze- uśmiechnął się do niego i wstał- Draco jest 21
-Już? Ale się nagadałem. A jutro święta
-Tak ciocia Bella mówiła coś o jakiejś niespodziance
-To teraz mi mówisz?
-Ok ok pewnie bardzo potrzebujesz twojego upiększającego snu
-Żebym ja cie...- reszta zdanie została stłumiona przez czyjeś krzyki na korytarzu.
Obaj chłopcy wyszli z pokoju.
Na korytarzu oprócz obu ciotek Azazela i Lucjusza stał jakiś nieznajomy bardzo mizernie wyglądający mężczyzna i to z jego powodu zrobiło się takie zamieszanie.
-Co się dzieje?- Zapytał Daga ale nim zszedł ze schodów, Azazel znalazł się obok niego i zasłonił sobą
-Skarbie, wszystko dobrze. Już późno, ty i Draco powinniście iść spać- mówiąc to wciąż patrzył wściekle na przybysza
-Azazelu, opanuj się!- Lucjusz stracił cierpliwość
-Przyprowadziłeś do domu wilkołaka!
-Nie jest niebezpieczny!
-To wilkołak- Draco nie miał zadowolonej miny
-Chłopcy, wszystko w porządku, Remus jest przyjacielem, ale Azazel ma racje jest późno- Narcyza miała zmęczony głos i może dlatego mężczyźni przystopowali na chwile
-Draco, Daga czas do łóżek- Lucjusz przytulił syna i razem z przybyszem udali się do salonu
-Maleńki będę za kilka minut- Azazel ucałował Daga i ruszył za nimi.
-Już zapomniałem jak tu jest- roześmiał się Draco i poszedł do siebie. Daga zrobił to samo.
Był jednak tak zmęczony że nie doczekał powrotu ukochanego.
Azazel spał jeszcze gdy usłyszał ciche plaśnięcie, otworzył oczy ze zdziwieniem
-Prezenty!- Daga rzucał paczki na łóżko
-Tak skarbie- roześmiał się- Wracaj do łóżka
-Nie, chce zobaczyć- Daga już rozrywał jedno z opakowań
-Ale możemy zrobić to razem- kusił mężczyzna
-Dobrze- przytulił się do niego i znów zaczął rozrywać opakowanie.
Chwilę później pokój był zaśmiecony kolorowymi papierami a wokół ich obu zaroiło się od drogich prezentów
-A ty coś dostałeś?- Daga przypomniał sobie o mężczyźnie
-Tak maleńki- pocałował go w policzek
-A co?
-Ciebie- posadził go sobie na kolanach i zaczął go całować po twarzyczce
-Ale...
-Ci, proszę cię, tęskniłem- położył go pod sobą i zaczął raz jeszcze całować. Daga objął go za szyje i odwzajemniał pocałunki ale trochę delikatniej
-Aza
-Już, już- rozpinał piżamkę chłopca
-Nie- to jedno ciche słowo wystarczyło żeby ból sparaliżował ciało mężczyzny
-Masz racje kochanie- położył się obok niego
-Pójdę się wykąpać- Daga wstał i pocałował mężczyznę lekko w policzek, po czym wyszedł.
Azazel leżał bez ruchu zastanawiając się co go napadło, ból powoli przechodził a może to ten pocałunek na końcu uśmierzał ogień.
Dzisiaj na śniadanie zebrali się w starej sali balowej i obecni byli wszyscy dlatego gdy Daga i Azazel weszli do pomieszczenia wszystkie twarze zwróciły się na nich.
-No w końcu- Bella była jak zwykle zirytowana
-Nie musieliście czekać- obecność wilkołaka wyraźnie nie podobała się Azazelowi
-Aza?- Daga z zaniepokojeniem uścisnął mu rękę
-Nic, nic skarbie siadaj- uśmiechnął się do niego i pocałował w czółko
Chłopiec usiadł obok przyjaciela
-No opowiadaj co tam dostałeś?- Draco był od rana pełen energii
-Książki, szatę i miotlę. A ty?- Daga obserwował niepewnie przybysza
-Szachy, miotłę słodycze. Zagramy później. Ćwiczyłem
-Pewnie. Wujku co się dzieje?
-Zjedzmy, po śniadaniu wszystko ci wytłumaczę
-Dobrze- zaczęli w milczeniu jeść.
Po kliku minutach jedzenie zniknęło ze stołu
-Lucjuszu- Azazel teraz już całkiem groźnie łypał na nieznajomego mężczyznę, bo zorientował się że ten patrzy jakoś dziwnie na Daga
-Nazywam się Remus Lupin, jestem przyjacielem taty Daga- spokojnie zabrał głos przybysz
-I nie było cię tyle czasu bo?- Azazel nie był jednak zadowolony
-Byłem też przyjacielem Jamesa Pottera, Dumbledore próbował by to wykorzystać
-Znałeś tatę?- po raz pierwszy odezwał się oniemiały Daga
-Tak byliśmy razem w Hogwarcie, był moim najlepszym przyjacielem- uśmiechnął się do niego ciepło- wiem też z kim był związany odkąd skończył 16 lat. Na początku nie byłem tym zachwycony, pokłóciliśmy się o to ale później wszystko mi wyjaśnił. Nigdy jednak nie poznałem Czarnego Pana. A następnie ta cała sprawa z Potterami, byłem pewnie że James jest uczciwym człowiekiem....- głos mu się załamał i ukrył twarz w dłoniach
-A trafiłem na niego w aktach dotyczących niebezpiecznych stworzeń magicznych. I powoli znalazłem adres. Remus tu zostaje- ostatnie słowa wypowiedział do Azazela
-Nie...
-Mogę ci mówić wujku?- Daga ufnie podszedł do Remusa
-Tak, możesz.. ale nie wiem czy zasługuje?- chłopiec przez chwile patrzył na niego a później po prostu się do niego przytulił.
-Skarbie?- Azazel podszedł do nich i już chciał zabrać ukochanego z objęć innego nieznajomego mężczyzny gdy ten odwrócił się do niego i ujął za go za rękę.
-Wujku, to jest mój przyszły mąż Azazel- powiedział dumnie i przytulił się do zastygłego w szoku mężczyzny. Nie tylko on zresztą był w szoku, wszyscy zebrani patrzyli na chłopca jakoś dziwnie ale większość i uśmiechem. Azazel ocknął się po dłuższej chwili, podniósł chłopca i pocałował zachłannie.
środa, 21 grudnia 2011
Rozdział 12a
Nadszedł wreszcie upragniony przez Daga dzień. Dzisiaj Draco miał wrócić ze szkoły na ferie świąteczne.
Ale leżąc o poranku przytulony do ukochanego pod ciepłą kołdrą jeszcze o tym nie wiedział. Znajdował się na granicy snu. A był to bardzo dziwny sen, zwykle po prostu śnił o rodzinie i o tym że miał przy sobie wszystkich przyjaciół i nic im nie zagraża. Tym razem było ciemno a on szedł przej jakiś zimny tunel.
Azazel obudził się gdy tylko poczuł, że chłopiec śpiący na jego piersi zwykle bardzo spokojnie porusza się teraz poruszał się dość intensywnie i coś cicho mamrotał. Przez chwile uśmiechał się, bo Daga wyglądał słodko i tak niewinnie. Czarne opadające do ramion teraz rozrzucone były po bladej twarzyczce. Rzęsy dawały długi cień na policzkach. W ciągu nocy zdołał tak jakoś się ułożyć, że jedna ręka powędrowała pod koszulę mężczyzny, nóżki oplotły jego własne.
I zostałby tak z błogim uśmiechem na twarzy głaszcząc delikatnie plecy ukochanego, gdyby nie to, że Daga coraz bardziej wyglądał jakby miał koszmar
-Kochanie?-Azazel, pogłaskał tym razem policzek chłopca, ten jednak odwrócił się w drugą stronę- Skarbie? Wstawaj, już rano- to oczywiście też nie poskutkowało. Więc zostawił tą sprawę na chwile i tylko go przytulił.
Leżeli tak przez chwile, Azazel próbował obudzić go pocałunkami i delikatnymi pieszczotami.
Daga nie spał od chwili gdy mężczyzna pocałował go w policzek, ale jakaś dziwna siła nie pozwalała oworzyć mu oczu. Dlatego kręcił się coraz bardziej nie spokojnie.
-Skarbie?-Azazel przytrzymał chłopca by ten nie spadł z łóżka
-Aza?- Daga nie otworzył oczu ale udało mu się odezwać
-Maleńki, otwórz oczka- mężczyzna dopiero teraz zaniepokoił się na na żarty
-Nie mogę- ukrył twarz w jego piersi
-Możesz skup się na mnie- podniósł go tak żeby patrzeć mu w twarz
-Spróbuje- po chwili walki i wysiłku jaki malował się na buźce chłopca otworzył oczy i spojrzał w żółte źrenice kochanego
-No i widzisz, nie musisz być takim małym leniuszkiem- złożył jeszcze jeden delikatny pocałunek na czerwonych usteczkach
-Nie byłem- Daga zrobił urażoną minę, wstał i skierował się do łazienki nie zaszczycając mężczyznę nawet spojrzeniem.
Była już 14 a Daga od godziny stał przy drzwiach wejściowych czekając na przyjaciela.
Wreszcie usłyszał jakiś hałas na zewnątrz i nie czekając na nic więcej, otworzył drzwi i dosłownie wpadł w ramiona Draco
-Hej!- powiedzieli obaj w tym samym czasie i ściskali się serdecznie
-A może byście tak zeszli z drogi i weszli do środka bo zimno- roześmiał się Severus stojący za chłopcami
-Tak wujku- po tych słowach Draco pociągnął przyjaciela do swojego pokoju już na schodach buzia mu się nie zamykała listy to przecież coś innego niż relacja słowna.
Severusowi droga do sypialni zajęła znacznie dłużej. Musiał jeszcze pozbyć się z drogi bagażu chrześniaka i zajrzeć do biblioteki.
W końcu po kolejnych 30 minutach otworzył drzwi do siebie. Pokój był jasno oświetlony i przytulny. Co jednak sprowadziło ciepły uśmiech na twarz zwykle surowego mistrza eliksirów to widok jego kochanka śpiącego na łóżku z książką na piersiach. Podchodząc bliżej zauważył że książka leży do góry nogami więc pewne jest że jej nie czytał.
Nagle Regulus wyciągną rękę ku niemu i upadł na łóżko
-Nie spałeś- bardziej stwierdził niż zapytał całując policzek ukochanego
-Oczywiście- nie czekając na nic zaczął rozpinać szatę Severusa
-Aleś ty niecierpliwy- roześmiał się i wziął ręce kochanka w swoje
-Za długo- szepnął tamten całując jego kark
-Dwa tygodnie- Severus mimowolnie zadrżał
-O tym mówię..No chyba, że nie chcesz- Regulus z obrażnoną miną zaczął się podnosić. Severus zareagował błyskawicznie. Zmienił pozycję tak że uwięził go pod sobą
-Nie bądź melodramatyczny- po tych słowach wpił się ostro w wytęsknione usta. Regulus kontynuował rozpinanie guzików szaty, raz po raz pojękując z rozkoszy. Severus sięgnął do rozporka kochanka nie bawią się już dłużej jednym szarpnięciem rozpiął pasek i rozsunął zamek
-Za dużo...-Regulus miał przed sobą nagą pierś Severusa, dotykał ją i całował
-Taki romantyczny- uśmiechnął się do niego i sięgnął po różdżkę. Po chwili obaj byli nadzy.
-Sev, proszę- Regulus podniósł biodra, nieznacznie do góry ocierając cie o jego nogę
-Jeśli tego chcesz- Severus złapał w połowie stojący już członek do ręki i zaczął nią leniwie poruszać
-Sadysta- wysyczał przez zaciśnięte zęby tamten
-No już- ucałował go w policzek- Bądź grzeczny- złośliwy uśmiech nie schodził mu z twarzy ale przyspieszył ruchy ręki. Regulus sapnął bardziej z frustracji niż z przyjemności i drugą ręką kochanka nakierował na swoje wejście
-Reg!- Severus zaskoczony niecierpliwością z jaką to zrobił wypuścił stojący członek z ręki
-Nie udawaj
-Nie chcę cię skrzywdzić- pochylił się i pocałował
-Przekonaj się- uśmiechną się i już bez czekania delikatnie zsunął palec kochanka w ciasny otwór
-Ty diable- roześmiał się Severus gdy zorientował się że Reglus jest już przygotowany
-Niespodzianka- wpił się zachłannie w usta ukochanego, jednocześnie nabijając się mocniej na palec do którego momentalnie dołączyły jeszcze dwa. Severus pchnął go na posłanie i podniósł mu nogi tak żeby opadały na jego ramiona. Złapał biodra i jednym szybkim ruchem nakierował je na swój od dawna nabrzmiały boleśnie członek.
-Aaaa!- Regulus krzyknął może trochę zbyt głośno, ale nie był to krzyk bólu. Pociemniało mu przed oczami i poczuł że brakujący kawałek ciała właśnie odnalazł swoje miejsce. Severus będąc w środku ukochanego nie mógł powstrzymać się ani sekundy dłużej. Zaczął się szybko poruszać wychodząc niemal całkowicie by za chwilę wejść jeszcze głębiej niż ostatnio. Raz po po raz ocierając prostatę
-O tak!- Regulus sam zaczął się poruszać dostosowując się do rytmu partnera i sięgając do swojego członka
-Mój- Severus był jednak szybszy
-Szybciej! Mocniej!- gdy tylko dłoń kochanka zacisnęła się na jego penisie był już niemal u szczytu
-Jeśli chcesz- Severus zacisnął uścisk szybko poruszał ręką i wyszedł z niego, po czym gwałtownie wszedł.
-Sev!- w tym momencie Regulus doszedł z krzykiem. Severusowi wystarczyły jeszcze dwa ruchy i dołączył w ekstazie do kochanka opadając na niego. Pokój wypełnił się odgłosami szybkich oddechów.
Po kilku minutach Severus przekręcił się na plecy i opadł na łóżko obok Regulusa
-Jesteś niesamowity kochanie- Regulus położył mu głowę na piersi i objął go.
-To nie tylko moja zasługa- ucałował go w czoło i zamknął oczy
-Kocham cię- Regulus szepnął jeszcze zaspanym zmęczonym głosem
-Ja ciebie też- Severus naciągnął koc na ich nagie ciała i spojrzawszy raz jeszcze na śpiącego ukochanego usnął
.
Ale leżąc o poranku przytulony do ukochanego pod ciepłą kołdrą jeszcze o tym nie wiedział. Znajdował się na granicy snu. A był to bardzo dziwny sen, zwykle po prostu śnił o rodzinie i o tym że miał przy sobie wszystkich przyjaciół i nic im nie zagraża. Tym razem było ciemno a on szedł przej jakiś zimny tunel.
Azazel obudził się gdy tylko poczuł, że chłopiec śpiący na jego piersi zwykle bardzo spokojnie porusza się teraz poruszał się dość intensywnie i coś cicho mamrotał. Przez chwile uśmiechał się, bo Daga wyglądał słodko i tak niewinnie. Czarne opadające do ramion teraz rozrzucone były po bladej twarzyczce. Rzęsy dawały długi cień na policzkach. W ciągu nocy zdołał tak jakoś się ułożyć, że jedna ręka powędrowała pod koszulę mężczyzny, nóżki oplotły jego własne.
I zostałby tak z błogim uśmiechem na twarzy głaszcząc delikatnie plecy ukochanego, gdyby nie to, że Daga coraz bardziej wyglądał jakby miał koszmar
-Kochanie?-Azazel, pogłaskał tym razem policzek chłopca, ten jednak odwrócił się w drugą stronę- Skarbie? Wstawaj, już rano- to oczywiście też nie poskutkowało. Więc zostawił tą sprawę na chwile i tylko go przytulił.
Leżeli tak przez chwile, Azazel próbował obudzić go pocałunkami i delikatnymi pieszczotami.
Daga nie spał od chwili gdy mężczyzna pocałował go w policzek, ale jakaś dziwna siła nie pozwalała oworzyć mu oczu. Dlatego kręcił się coraz bardziej nie spokojnie.
-Skarbie?-Azazel przytrzymał chłopca by ten nie spadł z łóżka
-Aza?- Daga nie otworzył oczu ale udało mu się odezwać
-Maleńki, otwórz oczka- mężczyzna dopiero teraz zaniepokoił się na na żarty
-Nie mogę- ukrył twarz w jego piersi
-Możesz skup się na mnie- podniósł go tak żeby patrzeć mu w twarz
-Spróbuje- po chwili walki i wysiłku jaki malował się na buźce chłopca otworzył oczy i spojrzał w żółte źrenice kochanego
-No i widzisz, nie musisz być takim małym leniuszkiem- złożył jeszcze jeden delikatny pocałunek na czerwonych usteczkach
-Nie byłem- Daga zrobił urażoną minę, wstał i skierował się do łazienki nie zaszczycając mężczyznę nawet spojrzeniem.
Była już 14 a Daga od godziny stał przy drzwiach wejściowych czekając na przyjaciela.
Wreszcie usłyszał jakiś hałas na zewnątrz i nie czekając na nic więcej, otworzył drzwi i dosłownie wpadł w ramiona Draco
-Hej!- powiedzieli obaj w tym samym czasie i ściskali się serdecznie
-A może byście tak zeszli z drogi i weszli do środka bo zimno- roześmiał się Severus stojący za chłopcami
-Tak wujku- po tych słowach Draco pociągnął przyjaciela do swojego pokoju już na schodach buzia mu się nie zamykała listy to przecież coś innego niż relacja słowna.
Severusowi droga do sypialni zajęła znacznie dłużej. Musiał jeszcze pozbyć się z drogi bagażu chrześniaka i zajrzeć do biblioteki.
W końcu po kolejnych 30 minutach otworzył drzwi do siebie. Pokój był jasno oświetlony i przytulny. Co jednak sprowadziło ciepły uśmiech na twarz zwykle surowego mistrza eliksirów to widok jego kochanka śpiącego na łóżku z książką na piersiach. Podchodząc bliżej zauważył że książka leży do góry nogami więc pewne jest że jej nie czytał.
Nagle Regulus wyciągną rękę ku niemu i upadł na łóżko
-Nie spałeś- bardziej stwierdził niż zapytał całując policzek ukochanego
-Oczywiście- nie czekając na nic zaczął rozpinać szatę Severusa
-Aleś ty niecierpliwy- roześmiał się i wziął ręce kochanka w swoje
-Za długo- szepnął tamten całując jego kark
-Dwa tygodnie- Severus mimowolnie zadrżał
-O tym mówię..No chyba, że nie chcesz- Regulus z obrażnoną miną zaczął się podnosić. Severus zareagował błyskawicznie. Zmienił pozycję tak że uwięził go pod sobą
-Nie bądź melodramatyczny- po tych słowach wpił się ostro w wytęsknione usta. Regulus kontynuował rozpinanie guzików szaty, raz po raz pojękując z rozkoszy. Severus sięgnął do rozporka kochanka nie bawią się już dłużej jednym szarpnięciem rozpiął pasek i rozsunął zamek
-Za dużo...-Regulus miał przed sobą nagą pierś Severusa, dotykał ją i całował
-Taki romantyczny- uśmiechnął się do niego i sięgnął po różdżkę. Po chwili obaj byli nadzy.
-Sev, proszę- Regulus podniósł biodra, nieznacznie do góry ocierając cie o jego nogę
-Jeśli tego chcesz- Severus złapał w połowie stojący już członek do ręki i zaczął nią leniwie poruszać
-Sadysta- wysyczał przez zaciśnięte zęby tamten
-No już- ucałował go w policzek- Bądź grzeczny- złośliwy uśmiech nie schodził mu z twarzy ale przyspieszył ruchy ręki. Regulus sapnął bardziej z frustracji niż z przyjemności i drugą ręką kochanka nakierował na swoje wejście
-Reg!- Severus zaskoczony niecierpliwością z jaką to zrobił wypuścił stojący członek z ręki
-Nie udawaj
-Nie chcę cię skrzywdzić- pochylił się i pocałował
-Przekonaj się- uśmiechną się i już bez czekania delikatnie zsunął palec kochanka w ciasny otwór
-Ty diable- roześmiał się Severus gdy zorientował się że Reglus jest już przygotowany
-Niespodzianka- wpił się zachłannie w usta ukochanego, jednocześnie nabijając się mocniej na palec do którego momentalnie dołączyły jeszcze dwa. Severus pchnął go na posłanie i podniósł mu nogi tak żeby opadały na jego ramiona. Złapał biodra i jednym szybkim ruchem nakierował je na swój od dawna nabrzmiały boleśnie członek.
-Aaaa!- Regulus krzyknął może trochę zbyt głośno, ale nie był to krzyk bólu. Pociemniało mu przed oczami i poczuł że brakujący kawałek ciała właśnie odnalazł swoje miejsce. Severus będąc w środku ukochanego nie mógł powstrzymać się ani sekundy dłużej. Zaczął się szybko poruszać wychodząc niemal całkowicie by za chwilę wejść jeszcze głębiej niż ostatnio. Raz po po raz ocierając prostatę
-O tak!- Regulus sam zaczął się poruszać dostosowując się do rytmu partnera i sięgając do swojego członka
-Mój- Severus był jednak szybszy
-Szybciej! Mocniej!- gdy tylko dłoń kochanka zacisnęła się na jego penisie był już niemal u szczytu
-Jeśli chcesz- Severus zacisnął uścisk szybko poruszał ręką i wyszedł z niego, po czym gwałtownie wszedł.
-Sev!- w tym momencie Regulus doszedł z krzykiem. Severusowi wystarczyły jeszcze dwa ruchy i dołączył w ekstazie do kochanka opadając na niego. Pokój wypełnił się odgłosami szybkich oddechów.
Po kilku minutach Severus przekręcił się na plecy i opadł na łóżko obok Regulusa
-Jesteś niesamowity kochanie- Regulus położył mu głowę na piersi i objął go.
-To nie tylko moja zasługa- ucałował go w czoło i zamknął oczy
-Kocham cię- Regulus szepnął jeszcze zaspanym zmęczonym głosem
-Ja ciebie też- Severus naciągnął koc na ich nagie ciała i spojrzawszy raz jeszcze na śpiącego ukochanego usnął
.
czwartek, 15 grudnia 2011
Rozdział 11
Miesiące mijały powoli.
Niestety rytuał nie udał się tak jak się tego spodziewali i Daga nie odzyskał pełnej mocy, właściwie to nie miał jej prawie wcale. Azazel stara się z całej siły zachowywać się jak wcześniej ale ból wzmagał się z każdym dniem dlatego zaczął unikać Daga. Co oczywiście było przyczyną wielu kłótni i płaczu, co powodowało wyrzuty sumienia u mężczyzny i paradoksalnie większy ból tym razem w sercu.
Do świąt został już tylko tydzień. We dworze przygotowania szły pełną parą. Narcyza bardzo chciała włączyć Daga w przygotowania bo był ostatnio bardzo przygnębiony. Kobieta nie powiedziała nic nikomu ale obserwowała i Daga i Azazela, coś było z nimi nie tak. Zwykle mężczyzna nie mógł się oderwać od chłopca, ale teraz gdy Daga wchodził do pokoju ten najczęściej wychodził. Obaj byli smutni i małomówni.
-Azazelu chcę z tobą porozmawiać- Narcyza znalazła mężczyznę w jednym z opuszczonych pokoi
-Słucham?- nie podniósł na nią wzroku
-Co się dzieje Daga jest taki smutny- to oczywiście wywołało natychmiastową reakcje, tylko że zatrzymał się w połowie i znów wrócił na swoje dawne miejsce- O tym mówię
-Narcyzo, ja nie mogę...- schował twarz w dłoniach
-Zrobiłeś coś!?- Kobieta zaczęła wyobrażać sobie wszystkie najgorsze rzeczy które mogły się wydarzyć między zakochanym dorosłym mężczyzną a małym chłopcem
-To nie tak. Nie mogę na niego patrzyć
-Nie rozumiem
-To nic, minie
-Nie bardzo obchodzi mnie to co się z tobą stanie ale Daga dłużej tego nie zniesie i ty dobrze o tym wiesz
-Postaram się- wstał i wyszedł zostawiając kobietę jeszcze bardziej zdezorientowaną
Daga siedział w swoim pokoju i patrzył w okno. Nie miał już siły płakać. Robił to niemal ciągle od kilku miesięcy. Wszystko w jego życiu było nie tak i było coraz gorzej. Teraz nawet stracił Azazela i nie wiedział dlaczego. Wiele razy budził się w nocy z płaczem albo krzykiem po jakimś koszmarze i jedyne co chciał zrobić to pobiec do pokoju obok i położyć się obok ukochanego czując silne opiekuńcze ramiona ale już nie mógł z jakiegoś powodu mężczyzna go odtrącał.
-Skarbie?- Azazel niepewnie uchylił drzwi
-Co?- nie odwrócił się
-Ja przepraszam- nie wszedł jednak do środka, ale jego głos był pełen bólu
-Czemu?
-Zrobiłem coś bardzo głupiego
-Dlatego mnie unikasz?- W końcu spojrzał na mężczyznę
-Tak- odważył się wejść trochę dalej i zamknął za sobą drzwi
-A co takiego?- Daga skrzyżował ręce na piersi
-To ma związek z moją wyprawą. Wtedy mój przyjaciel dał mi coś...
-Żebyś mnie unikał?
-Kochanie, byłem chory, wciąż jestem ale teraz gdy znajduję się blisko ciebie....To boli
-Co!?- Daga zbliżył się do towarzysza a ten zrobił krok do tyłu
-Nie krzycz. Musiałem..
-Nie, nie musiałeś! mówiłem ci przecież!
-Nie wiesz jak to jest. Ta chęć żeby po prostu porwać cię w ramiona i już nigdy nie wypuszczać. Chęć całowania dotykania pieszczenia. Zrozum, to jest to czego pragnę i czego mieć nie mogę, a wcześniej było zbyt łatwe dla mnie do wzięcia
-Więc sprawiam ci ból? Tego chciałeś?
-To była moja decyzja
-A ja? Zostawiłeś mnie- Daga był wściekły ale nie na Azazela, na siebie. Po pierwsze znów płakał a po drugie był samolubny i dopiero teraz zdał sobie z ego sprawy
-Nigdy maleńki- mężczyzna zrobił krok ku chłopcu i przytulił go do siebie, ten jednak odsunął się
-Nie chcę żeby bolało
-Cichutko, nie martw się- pochylił się i pocałował go lekko
-Kocham cię wiesz?- Daga oplótł szyję mężczyzny rękami a nogami jego biodra
-A ja ciebie. Zrobiłbym wszystko...-usta chłopca przykryły jego własne
-Zrobiłeś. A teraz ja zrobię dla ciebie- zsunął się na podłogę
-Co chcesz zrobić?- Azazel patrzył troszkę rozbawiony na ukochanego
-Eliksir, żeby nie bolało. Tęsknię za tobą. Bałem się. Czasem budziłem się w nocy...
-Jaki ja byłem samolubny skarbie. Wybacz. Teraz już będzie dobrze
-Wiem- Daga uśmiechnął się szczerze po raz pierwszy do miesięcy
Azazel od godziny próbował skontaktować się z Balamem, ale bez skutku
-Coś ty do cholery zrobił!- Krzyknął ciskając krzesłem przez pokój
-Tylko to czego chciałeś- spokojny głos przyjaciela dobiegł z ciemnego kąta
-Nie, reakcja była zbyt silna. To nie tak miało być
-Im bardziej go pragniesz tym reakcja jest silniejsza- Balam wszedł w strugę światła padającą przez okno
-On tego nie zniesie
-On czy ty?- Upadły anioł był coraz bardziej rozbawiony
-Wiesz właśnie w tej chwili mam ochotę cię zabić- Azazel opadał na fotel
-Wiem. No dobrze czego teraz chcesz?- również usiadł
-Zmień to
-Nie mogę. Już raz naruszyłem naturalny porządek...
-Więc co?
-Nie przerywaj- upomniał go spokojnie- Jeśli on będzie chciał kontaktu nic się nie stanie. Myślałem że do tej pory go odkryłeś. A wiem że jest chętny
-Podglądałeś?!- Zirytował się
-Po prostu staram się mieć na ciebie oko. No i zawsze możesz zwrócić się o pomoc do Lilith
-A wiesz gdzie ją spotkać?
-Gdybym to wiedział miałbym teraz spokój- uśmiechnął się do niego
-Zawsze byłeś taki irytujący?
-Tak. Myślę że tak- wstał ze swojego miejsca- Życzę ci szczęścia przyjacielu. A jak już ją znajdziesz to powiedz, żeby łaskawie ruszyła ten swój kościsty tyłek i odwiedziła starego zapomnianego Balama- po tych słowach zniknął.
Azazel jeszcze chwilę siedział bez ruchu i myślał o słowach przyjaciela. Po czym wstał i udał się do sypialni Daga. Był pewien , że chłopiec już śpi, ten jednak gdy tylko usłyszał otwieranie drzwi otworzył oczy
-Chodź do mnie- szepnął- utrzymasz z daleka koszmary
-Z przyjemnością kochanie- Azazel położył się obok chłopca a ten od razu się w niego wtulił. Balam miał racje eliksir powoli zmieniał swoje działanie. Teraz może być już tylko lepiej.
Niestety rytuał nie udał się tak jak się tego spodziewali i Daga nie odzyskał pełnej mocy, właściwie to nie miał jej prawie wcale. Azazel stara się z całej siły zachowywać się jak wcześniej ale ból wzmagał się z każdym dniem dlatego zaczął unikać Daga. Co oczywiście było przyczyną wielu kłótni i płaczu, co powodowało wyrzuty sumienia u mężczyzny i paradoksalnie większy ból tym razem w sercu.
Do świąt został już tylko tydzień. We dworze przygotowania szły pełną parą. Narcyza bardzo chciała włączyć Daga w przygotowania bo był ostatnio bardzo przygnębiony. Kobieta nie powiedziała nic nikomu ale obserwowała i Daga i Azazela, coś było z nimi nie tak. Zwykle mężczyzna nie mógł się oderwać od chłopca, ale teraz gdy Daga wchodził do pokoju ten najczęściej wychodził. Obaj byli smutni i małomówni.
-Azazelu chcę z tobą porozmawiać- Narcyza znalazła mężczyznę w jednym z opuszczonych pokoi
-Słucham?- nie podniósł na nią wzroku
-Co się dzieje Daga jest taki smutny- to oczywiście wywołało natychmiastową reakcje, tylko że zatrzymał się w połowie i znów wrócił na swoje dawne miejsce- O tym mówię
-Narcyzo, ja nie mogę...- schował twarz w dłoniach
-Zrobiłeś coś!?- Kobieta zaczęła wyobrażać sobie wszystkie najgorsze rzeczy które mogły się wydarzyć między zakochanym dorosłym mężczyzną a małym chłopcem
-To nie tak. Nie mogę na niego patrzyć
-Nie rozumiem
-To nic, minie
-Nie bardzo obchodzi mnie to co się z tobą stanie ale Daga dłużej tego nie zniesie i ty dobrze o tym wiesz
-Postaram się- wstał i wyszedł zostawiając kobietę jeszcze bardziej zdezorientowaną
Daga siedział w swoim pokoju i patrzył w okno. Nie miał już siły płakać. Robił to niemal ciągle od kilku miesięcy. Wszystko w jego życiu było nie tak i było coraz gorzej. Teraz nawet stracił Azazela i nie wiedział dlaczego. Wiele razy budził się w nocy z płaczem albo krzykiem po jakimś koszmarze i jedyne co chciał zrobić to pobiec do pokoju obok i położyć się obok ukochanego czując silne opiekuńcze ramiona ale już nie mógł z jakiegoś powodu mężczyzna go odtrącał.
-Skarbie?- Azazel niepewnie uchylił drzwi
-Co?- nie odwrócił się
-Ja przepraszam- nie wszedł jednak do środka, ale jego głos był pełen bólu
-Czemu?
-Zrobiłem coś bardzo głupiego
-Dlatego mnie unikasz?- W końcu spojrzał na mężczyznę
-Tak- odważył się wejść trochę dalej i zamknął za sobą drzwi
-A co takiego?- Daga skrzyżował ręce na piersi
-To ma związek z moją wyprawą. Wtedy mój przyjaciel dał mi coś...
-Żebyś mnie unikał?
-Kochanie, byłem chory, wciąż jestem ale teraz gdy znajduję się blisko ciebie....To boli
-Co!?- Daga zbliżył się do towarzysza a ten zrobił krok do tyłu
-Nie krzycz. Musiałem..
-Nie, nie musiałeś! mówiłem ci przecież!
-Nie wiesz jak to jest. Ta chęć żeby po prostu porwać cię w ramiona i już nigdy nie wypuszczać. Chęć całowania dotykania pieszczenia. Zrozum, to jest to czego pragnę i czego mieć nie mogę, a wcześniej było zbyt łatwe dla mnie do wzięcia
-Więc sprawiam ci ból? Tego chciałeś?
-To była moja decyzja
-A ja? Zostawiłeś mnie- Daga był wściekły ale nie na Azazela, na siebie. Po pierwsze znów płakał a po drugie był samolubny i dopiero teraz zdał sobie z ego sprawy
-Nigdy maleńki- mężczyzna zrobił krok ku chłopcu i przytulił go do siebie, ten jednak odsunął się
-Nie chcę żeby bolało
-Cichutko, nie martw się- pochylił się i pocałował go lekko
-Kocham cię wiesz?- Daga oplótł szyję mężczyzny rękami a nogami jego biodra
-A ja ciebie. Zrobiłbym wszystko...-usta chłopca przykryły jego własne
-Zrobiłeś. A teraz ja zrobię dla ciebie- zsunął się na podłogę
-Co chcesz zrobić?- Azazel patrzył troszkę rozbawiony na ukochanego
-Eliksir, żeby nie bolało. Tęsknię za tobą. Bałem się. Czasem budziłem się w nocy...
-Jaki ja byłem samolubny skarbie. Wybacz. Teraz już będzie dobrze
-Wiem- Daga uśmiechnął się szczerze po raz pierwszy do miesięcy
Azazel od godziny próbował skontaktować się z Balamem, ale bez skutku
-Coś ty do cholery zrobił!- Krzyknął ciskając krzesłem przez pokój
-Tylko to czego chciałeś- spokojny głos przyjaciela dobiegł z ciemnego kąta
-Nie, reakcja była zbyt silna. To nie tak miało być
-Im bardziej go pragniesz tym reakcja jest silniejsza- Balam wszedł w strugę światła padającą przez okno
-On tego nie zniesie
-On czy ty?- Upadły anioł był coraz bardziej rozbawiony
-Wiesz właśnie w tej chwili mam ochotę cię zabić- Azazel opadał na fotel
-Wiem. No dobrze czego teraz chcesz?- również usiadł
-Zmień to
-Nie mogę. Już raz naruszyłem naturalny porządek...
-Więc co?
-Nie przerywaj- upomniał go spokojnie- Jeśli on będzie chciał kontaktu nic się nie stanie. Myślałem że do tej pory go odkryłeś. A wiem że jest chętny
-Podglądałeś?!- Zirytował się
-Po prostu staram się mieć na ciebie oko. No i zawsze możesz zwrócić się o pomoc do Lilith
-A wiesz gdzie ją spotkać?
-Gdybym to wiedział miałbym teraz spokój- uśmiechnął się do niego
-Zawsze byłeś taki irytujący?
-Tak. Myślę że tak- wstał ze swojego miejsca- Życzę ci szczęścia przyjacielu. A jak już ją znajdziesz to powiedz, żeby łaskawie ruszyła ten swój kościsty tyłek i odwiedziła starego zapomnianego Balama- po tych słowach zniknął.
Azazel jeszcze chwilę siedział bez ruchu i myślał o słowach przyjaciela. Po czym wstał i udał się do sypialni Daga. Był pewien , że chłopiec już śpi, ten jednak gdy tylko usłyszał otwieranie drzwi otworzył oczy
-Chodź do mnie- szepnął- utrzymasz z daleka koszmary
-Z przyjemnością kochanie- Azazel położył się obok chłopca a ten od razu się w niego wtulił. Balam miał racje eliksir powoli zmieniał swoje działanie. Teraz może być już tylko lepiej.
niedziela, 11 grudnia 2011
Rozdział 10
Azazel pojawił się w twierdzy w nocy. Bezszelestnie przebył drogę z salonu do sypialni, zatrzymując się jednak przy pokoju Daga. Wiedział, że chłopiec już dawno śpi. Była prawie 2 w nocy.
Stał tak przez chwilę zastanawiając się czy wejście do środka, po kilku minutach zrezygnował jednak, dla własnego bezpieczeństwa. Nie widział go od kilku dni i teraz nie był w stanie się opanować.
Wszedł do sypialni i nie zapalając światła rozebrał się i wszedł położył się. W tej samej sekundzie poczuł, piekący ból całego ciała zaczynający się od lewego biodra i na tym miejscu właśnie się skupił. Gdy po chwili przyzwyczaił się do pieczenia i bólu zorientował się, że nie leży sam, zajrzał pod kołdrę i uśmiechnął się delikatnie. Daga spał przytulony do jego nogi, głowę miał położoną na jego biodrze, jedną nóżkę przełożył przez jego nie pozwalając mu się ruszyć.
Pogłakał go i chociaż zwykle długo zostawiał rękę na chłopcu, teraz szybko ją cofnął bo ręka zaczęła go palić. Eliksir podziałał, teraz był tego pewnie. Mimo tego, przysunął go do niebie i teraz leżał mu na piersi. Azazel skupił całą uwagę na ukochanym i dzięki temu ból zelżał trochę i mógł zasnąć.
-Aza?-usłyszał cichutki głos i ból na policzku powiększył się znacznie
-Kochanie..- pocałował go w czoło i otworzył oczy
-Czekałem i czekałem
-Cichutko, już jestem- objął go i syknął
-Co ci jest?- Daga oczywiście zauważył grymas na twarzy mężczyzny
-Nic skarbie- próbował się uśmiechnąć ale nie udało mu się to zbyt dobrze
-Kłamiesz- Daga zasmucił się i odsunął od towarzysza
-Aniołku, to nic ja po prostu miałem męczącą podróż- ujął go za ręką
-Opowiedz- przysunął rękę mężczyzny do swojego serca
-Spotkałem starego przyjaciela, pomógł mi, a sama przeprawa była ciężka i trudna, przez morza i góry
-Jesteś ranny- zaniepokoił się chłopiec
-Nie kochanie, po prostu zmęczony- tym razem uśmiech był całkiem szczery
-To śpijmy- przysunął się ufnie do niego i zamknął oczka. Azazel raz jeszcze tej nocy skupił energię na chłopcu i złożył delikatny pocałunek na słodkich usteczkach.
Był bardzo zmęczony, a ból nie chciał ustąpić
-Skarbie-Azazel pogłaskał Daga po głowie sam nabawiając się migreny- Już rano wstawaj
-Nie chce- chłopiec odwrócił się na drugi bok i przykrył szczelniej
-Kochanie, za godzinę zaczynasz lekcje..
-Przecież nie mogę
-Zaczniesz od podstaw, Lucjusz znalazł jakiś sposób. Proszę idź się wykąpać, wiesz jaki jest niecierpliwy- musnął wargami niewielkie uszko
-A pójdziesz ze mną?- Daga wstał jednak niezadowolony
-Muszę dać się do ministerstwa, ale jak tylko wrócę spędzimy resztę dnia razem
-Ok- Daga pocałował go szybko i pobiegł do łazienki.
-Jeśli się nie mylę twoja magia może zostać przywrócona przez Rytuał Pokrewieństwa, bo jak wiesz magia przekazywana jest w rodzinie- Lucjusz siedział na fotelu w salonie z książką na kolanach i patrzył na chłopca siedzącego na podłodze przy kominku- niestety Tom jest nie osiągalny...
-Ale, przecież tata tu był- Daga podniósł wzrok na wujka
-Tylko jego duch i to jeszcze nie wystarczająco uformowany bo potrzebował śmiertelnego ciała. Do Syriusza nawet ja nie jestem w stanie się dostać bez rzucania zaklęcia na ministra, i nie wiem czy nie jest na tyle zdrowy by przekazać ci cokolwiek
-Wujek Regulus?
-Tak, Książę jest młodszym bratem twojego taty, myślę że to wystarczające pokrewieństwo
-Co trzeba zrobić?
-Na razie nic, bo trzeba czekać na niebieski księżyc, to jedyna tak magiczna noc, na szczęście jest równo za miesiąc
-A nauka?
-Na razie niestety będzie ci musiała wystarczyć teoria
-Czemu mi to zrobił?
-Daga, Dumbledore to zły człowiek, nie wiem co się dzieje w jego głowie. Jesteś byłeś bardzo silny magicznie może chodziło mu o moc
-A czemu zabił tatę?
-Te same powody. Pozatym Tom nie zginął, widziałeś go, jakąś część jego w każdym razie.
-Wujek Severus powiedział, że jeszcze przyjdzie
-Tak ale dopiero w święta- Wstał i podszedł do chłopca- No a teraz czas na trochę teorii- Podał mu ciężką książkę- Za tydzień zrobię ci z niej test- pogłaskał go po głowie- A teraz muszę już iść- Wyszedł z salonu zatroskaną miną
Było już późne popołudnie gdy Azazel w końcu pojawił się w domu. Po kilku godzinach odpoczynku był gotowy, żeby znów być przy ukochanym. Zastał go w salonie płaczącego
-Skarbie?- Podbiegł do kanapy i wziął chłopca w ramiona, omal przy tym nie krzycząc z bólu- Co się stało?
-Nic- wyrwał mu się
-Kochanie...
-Kłamiesz, już mnie nie kochasz!
-Co ty....
-Obiecałeś, że wrócisz szybko, dopiero cię nie było!
-Wiem maleńki wybacz chcę być z tobą wiesz o tym- położył mu rękę na ramieniu, ale tamten ją strącił
-To czemu uciekasz?
-Nie robię tego- posadził go sobie na kolanach- Mam kilka spraw na głowie ale wolałbym być tu z tobą- otarł łzy z twarzyczki chłopca
-Na parawdę?
-Tak i nigdy już nie odejdę- zapewnił go całując
-Dobrze- przytulił się do niego i zamknął oczy ciesząc się ciepłem bijącym od ciała mężczyzny
"Sam tego chciałeś" w głowie Azazela niespodziewanie zabrzmiał głos Balama westchnął w duchu ciężko i zacisnął uścisk całując czarne włoski Daga.
Stał tak przez chwilę zastanawiając się czy wejście do środka, po kilku minutach zrezygnował jednak, dla własnego bezpieczeństwa. Nie widział go od kilku dni i teraz nie był w stanie się opanować.
Wszedł do sypialni i nie zapalając światła rozebrał się i wszedł położył się. W tej samej sekundzie poczuł, piekący ból całego ciała zaczynający się od lewego biodra i na tym miejscu właśnie się skupił. Gdy po chwili przyzwyczaił się do pieczenia i bólu zorientował się, że nie leży sam, zajrzał pod kołdrę i uśmiechnął się delikatnie. Daga spał przytulony do jego nogi, głowę miał położoną na jego biodrze, jedną nóżkę przełożył przez jego nie pozwalając mu się ruszyć.
Pogłakał go i chociaż zwykle długo zostawiał rękę na chłopcu, teraz szybko ją cofnął bo ręka zaczęła go palić. Eliksir podziałał, teraz był tego pewnie. Mimo tego, przysunął go do niebie i teraz leżał mu na piersi. Azazel skupił całą uwagę na ukochanym i dzięki temu ból zelżał trochę i mógł zasnąć.
-Aza?-usłyszał cichutki głos i ból na policzku powiększył się znacznie
-Kochanie..- pocałował go w czoło i otworzył oczy
-Czekałem i czekałem
-Cichutko, już jestem- objął go i syknął
-Co ci jest?- Daga oczywiście zauważył grymas na twarzy mężczyzny
-Nic skarbie- próbował się uśmiechnąć ale nie udało mu się to zbyt dobrze
-Kłamiesz- Daga zasmucił się i odsunął od towarzysza
-Aniołku, to nic ja po prostu miałem męczącą podróż- ujął go za ręką
-Opowiedz- przysunął rękę mężczyzny do swojego serca
-Spotkałem starego przyjaciela, pomógł mi, a sama przeprawa była ciężka i trudna, przez morza i góry
-Jesteś ranny- zaniepokoił się chłopiec
-Nie kochanie, po prostu zmęczony- tym razem uśmiech był całkiem szczery
-To śpijmy- przysunął się ufnie do niego i zamknął oczka. Azazel raz jeszcze tej nocy skupił energię na chłopcu i złożył delikatny pocałunek na słodkich usteczkach.
Był bardzo zmęczony, a ból nie chciał ustąpić
-Skarbie-Azazel pogłaskał Daga po głowie sam nabawiając się migreny- Już rano wstawaj
-Nie chce- chłopiec odwrócił się na drugi bok i przykrył szczelniej
-Kochanie, za godzinę zaczynasz lekcje..
-Przecież nie mogę
-Zaczniesz od podstaw, Lucjusz znalazł jakiś sposób. Proszę idź się wykąpać, wiesz jaki jest niecierpliwy- musnął wargami niewielkie uszko
-A pójdziesz ze mną?- Daga wstał jednak niezadowolony
-Muszę dać się do ministerstwa, ale jak tylko wrócę spędzimy resztę dnia razem
-Ok- Daga pocałował go szybko i pobiegł do łazienki.
-Jeśli się nie mylę twoja magia może zostać przywrócona przez Rytuał Pokrewieństwa, bo jak wiesz magia przekazywana jest w rodzinie- Lucjusz siedział na fotelu w salonie z książką na kolanach i patrzył na chłopca siedzącego na podłodze przy kominku- niestety Tom jest nie osiągalny...
-Ale, przecież tata tu był- Daga podniósł wzrok na wujka
-Tylko jego duch i to jeszcze nie wystarczająco uformowany bo potrzebował śmiertelnego ciała. Do Syriusza nawet ja nie jestem w stanie się dostać bez rzucania zaklęcia na ministra, i nie wiem czy nie jest na tyle zdrowy by przekazać ci cokolwiek
-Wujek Regulus?
-Tak, Książę jest młodszym bratem twojego taty, myślę że to wystarczające pokrewieństwo
-Co trzeba zrobić?
-Na razie nic, bo trzeba czekać na niebieski księżyc, to jedyna tak magiczna noc, na szczęście jest równo za miesiąc
-A nauka?
-Na razie niestety będzie ci musiała wystarczyć teoria
-Czemu mi to zrobił?
-Daga, Dumbledore to zły człowiek, nie wiem co się dzieje w jego głowie. Jesteś byłeś bardzo silny magicznie może chodziło mu o moc
-A czemu zabił tatę?
-Te same powody. Pozatym Tom nie zginął, widziałeś go, jakąś część jego w każdym razie.
-Wujek Severus powiedział, że jeszcze przyjdzie
-Tak ale dopiero w święta- Wstał i podszedł do chłopca- No a teraz czas na trochę teorii- Podał mu ciężką książkę- Za tydzień zrobię ci z niej test- pogłaskał go po głowie- A teraz muszę już iść- Wyszedł z salonu zatroskaną miną
Było już późne popołudnie gdy Azazel w końcu pojawił się w domu. Po kilku godzinach odpoczynku był gotowy, żeby znów być przy ukochanym. Zastał go w salonie płaczącego
-Skarbie?- Podbiegł do kanapy i wziął chłopca w ramiona, omal przy tym nie krzycząc z bólu- Co się stało?
-Nic- wyrwał mu się
-Kochanie...
-Kłamiesz, już mnie nie kochasz!
-Co ty....
-Obiecałeś, że wrócisz szybko, dopiero cię nie było!
-Wiem maleńki wybacz chcę być z tobą wiesz o tym- położył mu rękę na ramieniu, ale tamten ją strącił
-To czemu uciekasz?
-Nie robię tego- posadził go sobie na kolanach- Mam kilka spraw na głowie ale wolałbym być tu z tobą- otarł łzy z twarzyczki chłopca
-Na parawdę?
-Tak i nigdy już nie odejdę- zapewnił go całując
-Dobrze- przytulił się do niego i zamknął oczy ciesząc się ciepłem bijącym od ciała mężczyzny
"Sam tego chciałeś" w głowie Azazela niespodziewanie zabrzmiał głos Balama westchnął w duchu ciężko i zacisnął uścisk całując czarne włoski Daga.
sobota, 10 grudnia 2011
Rozdział 9c
Daga miał ochotę opowiedzieć o spotkaniu Azazelowi, ale w połowie drogi do jego sypialni przypomniał sobie, że go nie ma. Mimo to zakradł się cicho do jego sypialni, żeby spokojnie pomyśleć.
To był piękny duży ale ciemny pokój. Duże okno zasłonięte było ciemną brązową zasłoną. Tylko kilka ciężkich ciemnych mebli i półek z książkami, no i ogromne łoże z niebieską ciemną satynową pościelą.
Tu właśnie skierował swoje kroki. Położył się i wdychał kojący zapach ukochanego. Bardzo za nim tęsknił, ale rozumiał jego odejście, miał tylko nadzieje że szybko wróci.
Gdzieś w górach Azji, ubrany na czarno wędrowiec zbliżał się do jedynej na szlaku groty.
-Azazelu!- Usłyszał od wejścia
-Witaj, przyjacielu- ściągnął z głowy kaptur i stanął na perzeciwko wysokiego, szczupłego białowłosego mężczyzny
-Te twoje obawy- położył mu rękę na ramieniu
-To tylko dziecko, wiesz o tym- usiadł na kamieniu
-Chcesz być odporny?
-Balamie daj mi 5 lat, błagam- Azazel nie spuszczał wzroku ze starego przyjaciela, mieszającego coś teraz w kotle na drugim końcu groty
-Mamy zasady, wiesz o tym wszyscy się na to zgodziliśmy - Balam nabrał do naczynia gorący napój- Jest jednak sposób
-Zrobię wszystko- wstał i podszedł do niego
-Gdy tylko dotkniesz jego albo on ciebie poczujesz ból, to powstrzyma cię przed naruszeniem niewinności twojego towarzysza, ale nie przed potrzebą jego bliskości. A co do zazdrości którą teraz odczuwasz, na to nie ma sposobu , to wiążę się z samym posiadaniem towarzysza
-Dobrze...
-To lata, nikt wcześniej tego nie wytrzymał..
-Ja tak!
-Jeśli takie jest twoje życzenie. Im bardziej niedozwolony dotyk tym ból będzie większy
-Wiem
-Można to jednak obejść. 14 urodziny twojego towarzysza, ale on sam musi do ciebie przyjść. Wtedy i tylko wtedy będziesz mógł w pełni go posiąść przed czasem i będzie to legalne
-A jeśli się złamię
-Umrzesz, tym samym skazując jego na śmierć. Zastanów się przyjacielu
-Nie ma nad czym już byłem blisko i ta zazdrość krzywdzę jego rodzinę
-Musi być naprawdę wyjątkowy. Wypij- podał mu naczynie- Zaśniesz na 2 dni, a później wrócisz do niego
-Dziękuję ci- podniósł naczynie do ust i nie zastanawiając się ani chwili dłużej wypił gorący płyn. Nim żdążył dokończyć to co miał przygotowane osunął się na ziemię.
-W co ty się wpakowałeś drogi przyjacielu- pokręcił głową Balam i przeniósł go do innej części groty gdzie ułożył go na łóżku.
Wieczorem Lucjusz, Narcyza, Bella, Rebastan, Rudolf i Regulus czekali na przybycie Severusa.
-To było....- Regulus wciąż jeszcze nie pozbierał się po tym jak zobaczył Toma
-A Daga, on już tyle przeszedł- Narcyza znów odzyskała nadzieje
-Tom ma doskonały plan- Severus wyszedł z komina od razu wpadając w objęcia Regulusa
-Więc jaki no i jak ci się udało- Lucjusz zachował swój sceptycyzm
-Znak. Nie wiem jak ale pewnego dnia się uaktywnił. Zacząłem szukać. Pod nosem Dumbledora
-Myślisz, że on nie wie?-Bella również miała swoje obawy
-Jeśli by wiedział nie przeniósł by Kamienia Filozoficznego do szkoły
-Co?!- zebrani nie mogli uwierzyć w swoje szczęście
-Dlatego Tom odzyska ciało, tylko oczywiście musimy obejść zabezpieczenia, dlatego to zajmie miesiące
-Postaram się dostać do Syruisza, będzie taki szczęśliwy- Lucjusz podniósł się z miejsca
-Nie- Severus zrobił to samo- Jeśli coś się nie uda, możesz go tym zabić
-A co my możemy zrobić?- Zapytał Rudolf
-Na razie czekajmy na instrukcje- Severus podniósł Regulusa z krzesła- Jest późno, a ja jeszcze muszę wrócić do szkoły
-Zawsze pomocny- Ze złością wyszeptała Bella
-Kochana- Rudolf objął żonę- To jest powód do świętowania- ucałował ją lekko i wyprowadził z salonu.
-Kochanie co tu robisz?- cichy głos Azazela i jego ciepły oddech obudziły Daga
-Czekałem, tyle dni ,a ty nie wróciłeś- zarzucił mu ręcę na szyje
-Maleńki...
-Ci, pocałuj mnie
-Tak bym chciał..
-Zrób to- Daga przysunął się bliżej. I poczuł usta ukochanego na swoich. Azazel położył go na poduszce, dotykał brzucha, całował szyję.
-Daga, to tylko sen- po chwili oderwał się od niego
-Ale...
-Wrócę za dwa dni, chciałem cię tylko zobaczyć skarbie
-Kocham cię. Tęsknie- Daga przytulił się do niego, raz jeszcze
-Ja ciebie też, nawet nie wiesz jak bardzo. Muszę już iść
-Widziałm tatę
-Kochanie, opowiesz mi wszystko jak wrócę- zaczął się rozpływać- Bądź ostrożny- raz jeszcze złożył na jego ustach delikatny pocałunek i zniknął.
Daga obudził się w pokoju Azazela, dochodziła północ, westchnął, i schował się pod kołdrę. Było mu zimno. Po chwili znów spał.
To był piękny duży ale ciemny pokój. Duże okno zasłonięte było ciemną brązową zasłoną. Tylko kilka ciężkich ciemnych mebli i półek z książkami, no i ogromne łoże z niebieską ciemną satynową pościelą.
Tu właśnie skierował swoje kroki. Położył się i wdychał kojący zapach ukochanego. Bardzo za nim tęsknił, ale rozumiał jego odejście, miał tylko nadzieje że szybko wróci.
Gdzieś w górach Azji, ubrany na czarno wędrowiec zbliżał się do jedynej na szlaku groty.
-Azazelu!- Usłyszał od wejścia
-Witaj, przyjacielu- ściągnął z głowy kaptur i stanął na perzeciwko wysokiego, szczupłego białowłosego mężczyzny
-Te twoje obawy- położył mu rękę na ramieniu
-To tylko dziecko, wiesz o tym- usiadł na kamieniu
-Chcesz być odporny?
-Balamie daj mi 5 lat, błagam- Azazel nie spuszczał wzroku ze starego przyjaciela, mieszającego coś teraz w kotle na drugim końcu groty
-Mamy zasady, wiesz o tym wszyscy się na to zgodziliśmy - Balam nabrał do naczynia gorący napój- Jest jednak sposób
-Zrobię wszystko- wstał i podszedł do niego
-Gdy tylko dotkniesz jego albo on ciebie poczujesz ból, to powstrzyma cię przed naruszeniem niewinności twojego towarzysza, ale nie przed potrzebą jego bliskości. A co do zazdrości którą teraz odczuwasz, na to nie ma sposobu , to wiążę się z samym posiadaniem towarzysza
-Dobrze...
-To lata, nikt wcześniej tego nie wytrzymał..
-Ja tak!
-Jeśli takie jest twoje życzenie. Im bardziej niedozwolony dotyk tym ból będzie większy
-Wiem
-Można to jednak obejść. 14 urodziny twojego towarzysza, ale on sam musi do ciebie przyjść. Wtedy i tylko wtedy będziesz mógł w pełni go posiąść przed czasem i będzie to legalne
-A jeśli się złamię
-Umrzesz, tym samym skazując jego na śmierć. Zastanów się przyjacielu
-Nie ma nad czym już byłem blisko i ta zazdrość krzywdzę jego rodzinę
-Musi być naprawdę wyjątkowy. Wypij- podał mu naczynie- Zaśniesz na 2 dni, a później wrócisz do niego
-Dziękuję ci- podniósł naczynie do ust i nie zastanawiając się ani chwili dłużej wypił gorący płyn. Nim żdążył dokończyć to co miał przygotowane osunął się na ziemię.
-W co ty się wpakowałeś drogi przyjacielu- pokręcił głową Balam i przeniósł go do innej części groty gdzie ułożył go na łóżku.
Wieczorem Lucjusz, Narcyza, Bella, Rebastan, Rudolf i Regulus czekali na przybycie Severusa.
-To było....- Regulus wciąż jeszcze nie pozbierał się po tym jak zobaczył Toma
-A Daga, on już tyle przeszedł- Narcyza znów odzyskała nadzieje
-Tom ma doskonały plan- Severus wyszedł z komina od razu wpadając w objęcia Regulusa
-Więc jaki no i jak ci się udało- Lucjusz zachował swój sceptycyzm
-Znak. Nie wiem jak ale pewnego dnia się uaktywnił. Zacząłem szukać. Pod nosem Dumbledora
-Myślisz, że on nie wie?-Bella również miała swoje obawy
-Jeśli by wiedział nie przeniósł by Kamienia Filozoficznego do szkoły
-Co?!- zebrani nie mogli uwierzyć w swoje szczęście
-Dlatego Tom odzyska ciało, tylko oczywiście musimy obejść zabezpieczenia, dlatego to zajmie miesiące
-Postaram się dostać do Syruisza, będzie taki szczęśliwy- Lucjusz podniósł się z miejsca
-Nie- Severus zrobił to samo- Jeśli coś się nie uda, możesz go tym zabić
-A co my możemy zrobić?- Zapytał Rudolf
-Na razie czekajmy na instrukcje- Severus podniósł Regulusa z krzesła- Jest późno, a ja jeszcze muszę wrócić do szkoły
-Zawsze pomocny- Ze złością wyszeptała Bella
-Kochana- Rudolf objął żonę- To jest powód do świętowania- ucałował ją lekko i wyprowadził z salonu.
-Kochanie co tu robisz?- cichy głos Azazela i jego ciepły oddech obudziły Daga
-Czekałem, tyle dni ,a ty nie wróciłeś- zarzucił mu ręcę na szyje
-Maleńki...
-Ci, pocałuj mnie
-Tak bym chciał..
-Zrób to- Daga przysunął się bliżej. I poczuł usta ukochanego na swoich. Azazel położył go na poduszce, dotykał brzucha, całował szyję.
-Daga, to tylko sen- po chwili oderwał się od niego
-Ale...
-Wrócę za dwa dni, chciałem cię tylko zobaczyć skarbie
-Kocham cię. Tęsknie- Daga przytulił się do niego, raz jeszcze
-Ja ciebie też, nawet nie wiesz jak bardzo. Muszę już iść
-Widziałm tatę
-Kochanie, opowiesz mi wszystko jak wrócę- zaczął się rozpływać- Bądź ostrożny- raz jeszcze złożył na jego ustach delikatny pocałunek i zniknął.
Daga obudził się w pokoju Azazela, dochodziła północ, westchnął, i schował się pod kołdrę. Było mu zimno. Po chwili znów spał.
środa, 7 grudnia 2011
Rozdział 9b
Nim ktokolwiek w salonie zdążył podejść do Daga, Azazel usadowił go na kanapie i ukląkł przed nim.
-Skarbie, muszę odejść na kilka dni- pogłaskał go po ciemnych miękkich włoskach
-Nie..
-Maleńki, rozmawialiśmy o tym
-Wiem, ale teraz?-Daga był coraz bardziej załamany
-Jak najszybciej, ale im szybciej pojadę tym szybciej wrócę- Pocałował go i przytulił do siebie, coraz bardziej żałując decyzji o wyjeździe- Bądź ostrożny, kochanie- raz jeszcze złożył na ustach chłopca pocałunek, tym razem głębszy, pełen pasji
-No dobra, dosyć tego- Regulus odezwał się ze swojego miejsca, wstał i podszedł do kanapy.
Azazelowi nie spodobało się to i odepchnął go od Daga.
-Co ty sobie...! Regulus wyjął różdżkę gotowy do ataku. Zachowanie Anioła od jakiegoś czasu bardzo mu się nie podobało.
-Nawet nie próbuj, zabije cię nim skończysz wypowiadać zaklęcie!- Oczy mu płonęły tak mocno że tamten cofnął sią o kilka kroków ale dalej nie opuszczał broni
-Aza..-Cichy głosik z kanapy, zwrócił uwagę wszystkich w salonie. Azazel cofnął się patrząc na chłopca. Od jakiegoś czasu stanowił dla niego zagrożenie.
-Wybacz kochanie- powiedział tylko i wyszedł.
Daga zerwał się z siedzenia i pobiegł za nim
-Poczekaj!- Dogonił go dopiero przy drzwiach
-Wracaj do środka- nie odwrócił się do niego
-Nie!- wyminął go i stanął przed nim
-Daga, proszę
-Nie! Czemu to robisz?- Skrzyżował ręce na piersi
-Muszę odejść widzisz że jestem niebezpieczny
-Czemu?
-Bo nie powinienem był cię dotykać!- Krzyknął w końcu, zły na siebie
-Ale..
-Jesteś za młody i teraz wszystko o czym mogę myśleć, to twoje ciało, to za dużo...
-Dlatego to robisz?- Daga przysunął się niepewnie do niego
-Tak- spuścił wzrok
-Idź, wydobrzej- Daga w końcu odważył się go objąć
-Skarbie....
-Cii, wiem- Daga wspiął się na palcach i pocałował go lekko- Ja tu będę- powiedział smutno i odsunął się robiąc miejsce do drzwi
-Kocham cię- Azazel powiedział jeszcze cicho i skierował się do drzwi
-Ja ciebie też- wyszeptał przez łzy Daga i poszedł do siebie.
Przez kilka dni nikt nie potrafił go nawet nakłonić do wyjścia z pokoju, mało jadł i nic nie mówił. Leżał tylko pod kołdrą i patrzył w okno.
-Daga?- Bella spojrzała na chłopca ze smutkiem- Kochanie musisz coś zjeść- Od dobrych 15 minut próbowała nakłonić go na obiad, ale ten jakby jej nie słyszał- Proszę cię
-Nie- chłopiec przekręcił się na drugi bok i zakrył głowę kołdrą
W tym samym momencie do pokoju wszedł Severus
-Książę mam dla ciebie dobrą wiadomość- mężczyzna był wyraźnie z siebie zadowolony
-Aza?- Zapytał chłopiec siadając
-Nie, twój tata- Severus podszedł do łóżka i wziął go na ręce
-Severusie, jak możesz!- Bella gotowa była uderzyć przyjaciela
-Chodź więc i sama się przekonaj.
W salonie na kanapie leżał tylko jakiś mężczyzna a obok niego siedział Regulus
-Profesor Quirrelley?- Daga nic z tego nie rozumiał
- Zobaczysz- Severus posadził go obok i wycelował różdżką w mężczyznę, ten mimo że nie przytomny wstał i ściągnął z głowy turban
-Tom...-Bella zakryła usta w szoku
-Nie mam dużo czasu- Odezwał się cichy głos z tyłu głowy profesora
-Tom, Daga jest tu ale musisz się odwrócić- Severus złapał bezwładne ciało za ramiona i dopiero teraz Daga zobaczył skąd na prawde dobiega głos. Quirrelley miał z tyłu głowy twarz, nie ludzką bardziej przypominała głowę węża
-Synku- Tom odezwał sie łagodnym głosem- Tyle czasu..
-Tata- Daga przytulił sie od ciała profesora, z oczy płynęły mu łzy szczęścia
-Maleńki, tak bym chciał sie przytulić- To również nie krył wzruszenia
-Jak?
-Nie czas traz na to Książę, mamy tylko 5 minut- Severus przytulił do siebie Regulusa
-Tak masz racje, synku, wiem co się stało, ale nie martw się mam sposób by wszystko wróciło do normy, pod koniec tego roku, ja będę mieć ciało a ty odzyskasz moc
-Obiecujesz?
-Tak, i Syriusz czy on..?
-Żyje- Bella otrząsnęła się z szoku
-Tak tęsknie- głos Toma był coraz cichszy- Daga, zajmę się wszystkim ,jeszcze w te wakacje będziesz miał rodzinę z powrotem....
Nic więcej już nie usłyszeli, a ciało opadło z powrotem
-Tata...- Daga ukrył twarz w dłoniach
-Mamy już sposób, nie martw się- Severus lewitował ciało- muszę wrócić nim Dumbledore odkryje prawdę, wieczorem wszystko wam wyjaśnić, ucałował szybko kochanka i deportował się z salonu
-Skarbie, muszę odejść na kilka dni- pogłaskał go po ciemnych miękkich włoskach
-Nie..
-Maleńki, rozmawialiśmy o tym
-Wiem, ale teraz?-Daga był coraz bardziej załamany
-Jak najszybciej, ale im szybciej pojadę tym szybciej wrócę- Pocałował go i przytulił do siebie, coraz bardziej żałując decyzji o wyjeździe- Bądź ostrożny, kochanie- raz jeszcze złożył na ustach chłopca pocałunek, tym razem głębszy, pełen pasji
-No dobra, dosyć tego- Regulus odezwał się ze swojego miejsca, wstał i podszedł do kanapy.
Azazelowi nie spodobało się to i odepchnął go od Daga.
-Co ty sobie...! Regulus wyjął różdżkę gotowy do ataku. Zachowanie Anioła od jakiegoś czasu bardzo mu się nie podobało.
-Nawet nie próbuj, zabije cię nim skończysz wypowiadać zaklęcie!- Oczy mu płonęły tak mocno że tamten cofnął sią o kilka kroków ale dalej nie opuszczał broni
-Aza..-Cichy głosik z kanapy, zwrócił uwagę wszystkich w salonie. Azazel cofnął się patrząc na chłopca. Od jakiegoś czasu stanowił dla niego zagrożenie.
-Wybacz kochanie- powiedział tylko i wyszedł.
Daga zerwał się z siedzenia i pobiegł za nim
-Poczekaj!- Dogonił go dopiero przy drzwiach
-Wracaj do środka- nie odwrócił się do niego
-Nie!- wyminął go i stanął przed nim
-Daga, proszę
-Nie! Czemu to robisz?- Skrzyżował ręce na piersi
-Muszę odejść widzisz że jestem niebezpieczny
-Czemu?
-Bo nie powinienem był cię dotykać!- Krzyknął w końcu, zły na siebie
-Ale..
-Jesteś za młody i teraz wszystko o czym mogę myśleć, to twoje ciało, to za dużo...
-Dlatego to robisz?- Daga przysunął się niepewnie do niego
-Tak- spuścił wzrok
-Idź, wydobrzej- Daga w końcu odważył się go objąć
-Skarbie....
-Cii, wiem- Daga wspiął się na palcach i pocałował go lekko- Ja tu będę- powiedział smutno i odsunął się robiąc miejsce do drzwi
-Kocham cię- Azazel powiedział jeszcze cicho i skierował się do drzwi
-Ja ciebie też- wyszeptał przez łzy Daga i poszedł do siebie.
Przez kilka dni nikt nie potrafił go nawet nakłonić do wyjścia z pokoju, mało jadł i nic nie mówił. Leżał tylko pod kołdrą i patrzył w okno.
-Daga?- Bella spojrzała na chłopca ze smutkiem- Kochanie musisz coś zjeść- Od dobrych 15 minut próbowała nakłonić go na obiad, ale ten jakby jej nie słyszał- Proszę cię
-Nie- chłopiec przekręcił się na drugi bok i zakrył głowę kołdrą
W tym samym momencie do pokoju wszedł Severus
-Książę mam dla ciebie dobrą wiadomość- mężczyzna był wyraźnie z siebie zadowolony
-Aza?- Zapytał chłopiec siadając
-Nie, twój tata- Severus podszedł do łóżka i wziął go na ręce
-Severusie, jak możesz!- Bella gotowa była uderzyć przyjaciela
-Chodź więc i sama się przekonaj.
W salonie na kanapie leżał tylko jakiś mężczyzna a obok niego siedział Regulus
-Profesor Quirrelley?- Daga nic z tego nie rozumiał
- Zobaczysz- Severus posadził go obok i wycelował różdżką w mężczyznę, ten mimo że nie przytomny wstał i ściągnął z głowy turban
-Tom...-Bella zakryła usta w szoku
-Nie mam dużo czasu- Odezwał się cichy głos z tyłu głowy profesora
-Tom, Daga jest tu ale musisz się odwrócić- Severus złapał bezwładne ciało za ramiona i dopiero teraz Daga zobaczył skąd na prawde dobiega głos. Quirrelley miał z tyłu głowy twarz, nie ludzką bardziej przypominała głowę węża
-Synku- Tom odezwał sie łagodnym głosem- Tyle czasu..
-Tata- Daga przytulił sie od ciała profesora, z oczy płynęły mu łzy szczęścia
-Maleńki, tak bym chciał sie przytulić- To również nie krył wzruszenia
-Jak?
-Nie czas traz na to Książę, mamy tylko 5 minut- Severus przytulił do siebie Regulusa
-Tak masz racje, synku, wiem co się stało, ale nie martw się mam sposób by wszystko wróciło do normy, pod koniec tego roku, ja będę mieć ciało a ty odzyskasz moc
-Obiecujesz?
-Tak, i Syriusz czy on..?
-Żyje- Bella otrząsnęła się z szoku
-Tak tęsknie- głos Toma był coraz cichszy- Daga, zajmę się wszystkim ,jeszcze w te wakacje będziesz miał rodzinę z powrotem....
Nic więcej już nie usłyszeli, a ciało opadło z powrotem
-Tata...- Daga ukrył twarz w dłoniach
-Mamy już sposób, nie martw się- Severus lewitował ciało- muszę wrócić nim Dumbledore odkryje prawdę, wieczorem wszystko wam wyjaśnić, ucałował szybko kochanka i deportował się z salonu
niedziela, 4 grudnia 2011
Rozdział 9a
Draco w milczeniu pakował rzeczy przyjaciela. Blaise zaoferował pomoc, ale jej nie przyjął pomocy.
-Draco, daj spokój z tym co dyrektor i tak by tu nie został a w domu twoja mama i ciocia mogą go ochraniać
-Wiem o tym! Po prostu to nie fer, Daga powinien być w Hogwarcie, jest w końcu dziedzicem Salazara Slytherina
-Tak, ale bez mocy Dumbledore, mógłby go łatwo zabić
-A może...
-Draco, nie to nie nasze zadanie poza tym żaden z nas nie rzucić porządnego zaklęcia- Blaise miał trochę więcej rozsądku niż przyjaciel.
-Porozmawiam z Pansy- czarnoskóry chłopak wyszedł z dormitorium kręcąc głową z rezygnacja
Tymczasem, w prywatnym pokoju Severusa, Daga nie mógł usiedzieć na miejscu. Azazel przygądał się chłopcu ze swojego ulubionego fotela przy oknie
-Skarbie, usiądź- Wyciągnął do niego rękę
-Aza czemu Draco jeszcze nie ma?- podszedł do mężczyzny i dał się posadzić na jego kolanach
-Nie wiem- przytulił go do siebie
-Jeśli nie chcesz wrócić..
-Kochanie, twoja rodzina może cię chronić ale to moja praca
-Czemu zawsze to mówisz?- Daga spojrzał w oczy towarzysza
-Do to prawda- ujął twarzyczkę w obie dłonie i posmakował usteczek chłopca, tym razem Daga zarzucił mu ręce na szyje i sam pogłębił pocałunek. Azazel przez chwilę był bardzo zaskoczony ale szybko przejął inicjatywę. Daga poczuł dłonie na plecach na brzuchu. Sam próbował dotykać mężczyzny ale ten nie pozwalał mu na to.
-Skarbie- Azazel znów powstrzymał się w porę- Jak wrócimy do domu, będę musiał na jakiś czas wyjechać- na te słowa Daga zaczął się wyrywać- Proszę wysłuchaj mnie
-Nie kochasz mnie bo nie mam mocy, idź sobie- Daga zaczął drapać ramiona Azazela
-Maleńki, to nie tak- mimo tego że był podrapany nie puszczał go
-A jak?- ani na chwile nie przestał się wyrywać
-Teraz jeszcze bardziej chce być z tobą a nie możesz się obronić, a ja nie chcę.. nie mogę zrobić ci krzywdy
-Nie zrobisz- Daga w końcu spojrzał w oczy mężczyzny
-Mógłbym, a ty jesteś tylko dzieckiem- złożył delikatny pocałunek na jego włosach- Ja wiem że nie powinienem..
-A wrócisz?- położył rączkę na policzku mężczyzny
-Nawet śmierć mnie nie powstrzyma kochanie- ucałował go w policzek i w końcu wypuścił
-Ale krótko
-Oczywiści 2 dni- Daga objął go mocno, ten zrobił to samo
-Daga przyszliśmy!- Daco, Pansy i Blaise wpadli do pokoju 20 minut później, znajdując obu śpiących na fotelu
-Ale to słodkie- Pansy wpatrywała się jak urzeczona w Daga i Azazela
-Tak, ale tata będzie tu za chwile- Draco odważnie podszedł do przyjaciela- Daga?- Ten jednak nie poruszył się nawet
-A może obudzisz Azazela- Blaise ze strachem patrzył na postawnego mężczyznę
-No.. Tego- Draco cofnął się szybko.
Na szczęście do pokoju wszedł Lucjusz
-Są gorsi od Severusa i Regulusa- potrząsnął głową i przełknął ślinę podchodząc do Azazela- Już czas
-Nie- Otworzył żółte oczy
-Tak, jeśli nie opuścimy zamku w ciągu 10 minut Dumbledonr będzie miał prawo zabrać Daga- ostatnie słowa zaowocowały tylko tym że przytulił chłopca jeszcze mocniej
-Daga, kochanie twoi przyjaciele chcą się z tobą pożegnać- wyszeptał mu do ucha
-Już- otworzył zspane oczka
-Tak, ale nie ma czasu- wstał stawiając ukochanego na ziemi
-Hej, nie martw sie będe pisał codziennie i widzimy się na święta- Draco objął przyjaciela
-No pewnie, szybko minie- Blaise poklepał go po ramieniu i po chwili też go objął
-Przypilnuje żeby pisali- Pansy otarła łzy z oczu
-Odezwę się- Daga spuścił głowę i zaczął płakać
-No spróbujesz nie- Draco udawał oburzonego
-Książę musimy już iść- Lucjuszowi serce pękało że musiał to zrobić
-Tak, wiem- Daga nie podnosząc głowy stanął obok Azazela, który od razu go objął.
W mgnieniu oka znaleźli się w Twierdzy Cieni, gdzie w salonie zebrali się wszyscy członkowie rodziny i przyjaciele.
Gabinet dyrektora, wyglądał jakby przeszło przez niego tornado, Albus wiedział już że dzieciak przeżył i był świadom że Tom też żyje jeśli się spotkają chłopak odzyska moc i to będzie jego kres.
-To jeszcze nie koniec!- Zacisnął pięści- Znajdę sposób żeby cię dorwać, jesteś bezsilny!
-Draco, daj spokój z tym co dyrektor i tak by tu nie został a w domu twoja mama i ciocia mogą go ochraniać
-Wiem o tym! Po prostu to nie fer, Daga powinien być w Hogwarcie, jest w końcu dziedzicem Salazara Slytherina
-Tak, ale bez mocy Dumbledore, mógłby go łatwo zabić
-A może...
-Draco, nie to nie nasze zadanie poza tym żaden z nas nie rzucić porządnego zaklęcia- Blaise miał trochę więcej rozsądku niż przyjaciel.
-Porozmawiam z Pansy- czarnoskóry chłopak wyszedł z dormitorium kręcąc głową z rezygnacja
Tymczasem, w prywatnym pokoju Severusa, Daga nie mógł usiedzieć na miejscu. Azazel przygądał się chłopcu ze swojego ulubionego fotela przy oknie
-Skarbie, usiądź- Wyciągnął do niego rękę
-Aza czemu Draco jeszcze nie ma?- podszedł do mężczyzny i dał się posadzić na jego kolanach
-Nie wiem- przytulił go do siebie
-Jeśli nie chcesz wrócić..
-Kochanie, twoja rodzina może cię chronić ale to moja praca
-Czemu zawsze to mówisz?- Daga spojrzał w oczy towarzysza
-Do to prawda- ujął twarzyczkę w obie dłonie i posmakował usteczek chłopca, tym razem Daga zarzucił mu ręce na szyje i sam pogłębił pocałunek. Azazel przez chwilę był bardzo zaskoczony ale szybko przejął inicjatywę. Daga poczuł dłonie na plecach na brzuchu. Sam próbował dotykać mężczyzny ale ten nie pozwalał mu na to.
-Skarbie- Azazel znów powstrzymał się w porę- Jak wrócimy do domu, będę musiał na jakiś czas wyjechać- na te słowa Daga zaczął się wyrywać- Proszę wysłuchaj mnie
-Nie kochasz mnie bo nie mam mocy, idź sobie- Daga zaczął drapać ramiona Azazela
-Maleńki, to nie tak- mimo tego że był podrapany nie puszczał go
-A jak?- ani na chwile nie przestał się wyrywać
-Teraz jeszcze bardziej chce być z tobą a nie możesz się obronić, a ja nie chcę.. nie mogę zrobić ci krzywdy
-Nie zrobisz- Daga w końcu spojrzał w oczy mężczyzny
-Mógłbym, a ty jesteś tylko dzieckiem- złożył delikatny pocałunek na jego włosach- Ja wiem że nie powinienem..
-A wrócisz?- położył rączkę na policzku mężczyzny
-Nawet śmierć mnie nie powstrzyma kochanie- ucałował go w policzek i w końcu wypuścił
-Ale krótko
-Oczywiści 2 dni- Daga objął go mocno, ten zrobił to samo
-Daga przyszliśmy!- Daco, Pansy i Blaise wpadli do pokoju 20 minut później, znajdując obu śpiących na fotelu
-Ale to słodkie- Pansy wpatrywała się jak urzeczona w Daga i Azazela
-Tak, ale tata będzie tu za chwile- Draco odważnie podszedł do przyjaciela- Daga?- Ten jednak nie poruszył się nawet
-A może obudzisz Azazela- Blaise ze strachem patrzył na postawnego mężczyznę
-No.. Tego- Draco cofnął się szybko.
Na szczęście do pokoju wszedł Lucjusz
-Są gorsi od Severusa i Regulusa- potrząsnął głową i przełknął ślinę podchodząc do Azazela- Już czas
-Nie- Otworzył żółte oczy
-Tak, jeśli nie opuścimy zamku w ciągu 10 minut Dumbledonr będzie miał prawo zabrać Daga- ostatnie słowa zaowocowały tylko tym że przytulił chłopca jeszcze mocniej
-Daga, kochanie twoi przyjaciele chcą się z tobą pożegnać- wyszeptał mu do ucha
-Już- otworzył zspane oczka
-Tak, ale nie ma czasu- wstał stawiając ukochanego na ziemi
-Hej, nie martw sie będe pisał codziennie i widzimy się na święta- Draco objął przyjaciela
-No pewnie, szybko minie- Blaise poklepał go po ramieniu i po chwili też go objął
-Przypilnuje żeby pisali- Pansy otarła łzy z oczu
-Odezwę się- Daga spuścił głowę i zaczął płakać
-No spróbujesz nie- Draco udawał oburzonego
-Książę musimy już iść- Lucjuszowi serce pękało że musiał to zrobić
-Tak, wiem- Daga nie podnosząc głowy stanął obok Azazela, który od razu go objął.
W mgnieniu oka znaleźli się w Twierdzy Cieni, gdzie w salonie zebrali się wszyscy członkowie rodziny i przyjaciele.
Gabinet dyrektora, wyglądał jakby przeszło przez niego tornado, Albus wiedział już że dzieciak przeżył i był świadom że Tom też żyje jeśli się spotkają chłopak odzyska moc i to będzie jego kres.
-To jeszcze nie koniec!- Zacisnął pięści- Znajdę sposób żeby cię dorwać, jesteś bezsilny!
piątek, 2 grudnia 2011
Rozdział 8
Od ataku minęło 4 dni. Daga wciąż był nieprzytomny. Mimo, że Azazel i Severus próbowali wszystkiego. Pierwszy mężczyzna, nie opuszczał sypialni, Severus i Draco musieli siłą prowadzić go do łazienki, i karmić.
Dumbledore, doszedł do zdrowia znacznie szybciej, już następnego dnia był obecny przy śniadaniu. Wyglądał jak zwykle, ale spod okularów miotał wściekłym spojrzeniem po sali. Najdłużej zatrzymał wzrok na stole Ślizgonów, nie zobaczywszy tam młodego Blacka uśmiechnął się pod nosem, szanse że dzieciak nie żyje były bardzo duże. Jednak i tym razem się przeliczył.
Piątego dnia po ataku, Azazel chodził niecierpliwie po sypialni, raz po raz spoglądając na wciąż jeszcze nieprzytomnego chłopca. Wyglądał już trochę lepiej i oddychał głębiej.
Nagle usłyszał, jakiś ruch od strony łóżka.
-Skarbie- mężczyzna podbiegł do chłopca.
Daga, powoli otwierał oczy.
-Co się stało?- miał zachrypnięty głos a wyraz twarzy wskazywał na to że wszystko go boli
-Kochanie, dyrektor omal cię nie zabił..- głos mu się zawiesił i zaczął płakać
-Aza?
-Cichutko maleńki, powinieneś odpocząć- pogłaskał go po policzku
-Ale...
-Proszę kochanie- położył się obok niego i przytulił
-Czemu jestem słaby?
-Daga... Dumbledore, on...- Azazel nie był w stanie nic więcej powiedzieć
-Zabrał ci twoją moc- od progu odezwał się Severus
-Więc nie jestem już czarodziejem- po policzkach Daga zaczęły spływać łzy
-Snape!- Azazel zerwał się z miejsca chcąc zaatakować drugiego mężczyznę ale mała rączka na jego dłoni szybko go powstrzymała. Zwrócił raz jeszcze uwagę na Daga
- Wujku...
-Książę, gdyby zabrał ci całą moc już byś nie żył, ale jesteś zbyt słaby by kontynuować naukę- Severus usiadł na skraju łóżka i ze smutkiem patrzył na płaczącego chłopca.
-Kochanie- Azazel posadził sobie Daga na kolanach- nie płacz. Wszystko będzie dobrze- pocałował go- Tu i tak nie jest bezpiecznie, zabiorę cię ztąd.
-Ja nie chce- wtulił twarzyczkę w szatę mężczyzny
-Dyrektor nie pozwoli ci zostać i pewnie spróbuje tego znowu, Azazel ma rację nie możesz zostać w Hogwarcie
-Ale...
-Skarbie, wiem że nie chcesz ale to konieczne, tu nie zawsze będę mógł cię chronić
-Wracam do domu?- Daga otarł łzy, wiedział że nic nie zmieni
-Tak maleńki, wracamy, poproszę żeby tam cię uczyli- Azazel odwrócił Daga do siebie i zaczęł scałowywać z ukochanej twarzyczki łzy, serc mu pękało gdy widział tego maluszka płaczącego
-Rebastan zdobył informacje o Tomie- Severus postanowił zmienić temat
-Tata?- Daga zwrócił wzrok na wujka
-Tak, mieliśmy rację on żyje, jeszcze nie wiadomo gdzie i jak ale ślady obecności są
-Severusie zostaw nas- Azazel nalał do szklanki wodę i podał chłopcu
-Przyniosę eliksir wzmacniający- wstał i zostawił ich samych
-Dlaczego go wyrzuciłeś?- po chwili ciszy Daga zwrócił się do towarzysza
-Skarbie po prostu nie chcę żebyś był smutny, i muszę cię przeprosić
-Aza to nie była...
-Daga, ja obserwowałem korytarz, powinienem...
-Nie, zdenerwowałem się na Draco i wyszedłem sam, a nie powinienem- podniósł głową i delktatnie pocałował mężczyznę w policzek, a później w usta
-Kochanie..
-Proszę, ja ostatnim razem... coś się stało
-Wiem, skarbie- mężczyzna przez chwilę bił się z myślami ale jego ręce błądziły po wątłym ciałku, członek powoli zaczął pulsować, a pocałunki i małe rączki nie ułatwiały sprawy. Pochylił się i złożył najpierw delikatny pocałunek na wargach chłopca, a za chwilę go pogłębił przejechał językiem po czerwonych wargach Daga rozchylił wargi i Azazel bez pośpiechu odkrywał gorące usta chłopca
-No naprawdę- oburzony głos Severusa oderwał ich od siebie
Azazel warknął, ale nic nie powiedział
-Wujku, kiedy muszę jechać?
-Jutro rano, Lucjusz już wie, przyjdzie po was obu- Severus podał mu fiolkę z niebieskim płynem
-Chcę jeszcze zobaczyć Draco- Daga wypił całość i ułożył się na poduszce
-Po lekcjach przyjdzie- Azazel pocałował go raz jeszcze i wstał- Prześpij się jeszcze
Ale tego ostatniego już nie usłyszał, bo zapadł w sen
-Mówiłeś, że jego ojciec jeszcze żyje- Azazel nalał sobie wina i usiadł na przeciwko Severusa
-Tak. Tom jakimś cudem przeżył, chociaż Dumbledore mówił o tym wcześniej
-Zabije go- upił łyk
-Zostaw to Księciu, nadejdzie na to czas- on również się napił
-A jego drugi ojciec?
-Z tego co wiem to jest chory, nie przeżyje już długo, sam nie wiem co go tyle czasu trzymało
-Zemsta i miłość, ty też byś wytrzymał
-Masz rację, gdyby ktoś chciał mi zabrać Regulusa.... Zaczynam lekcje za 5 minut, zostań tu jak się obudzi podaj mu drugą dawkę
Dumbledore, doszedł do zdrowia znacznie szybciej, już następnego dnia był obecny przy śniadaniu. Wyglądał jak zwykle, ale spod okularów miotał wściekłym spojrzeniem po sali. Najdłużej zatrzymał wzrok na stole Ślizgonów, nie zobaczywszy tam młodego Blacka uśmiechnął się pod nosem, szanse że dzieciak nie żyje były bardzo duże. Jednak i tym razem się przeliczył.
Piątego dnia po ataku, Azazel chodził niecierpliwie po sypialni, raz po raz spoglądając na wciąż jeszcze nieprzytomnego chłopca. Wyglądał już trochę lepiej i oddychał głębiej.
Nagle usłyszał, jakiś ruch od strony łóżka.
-Skarbie- mężczyzna podbiegł do chłopca.
Daga, powoli otwierał oczy.
-Co się stało?- miał zachrypnięty głos a wyraz twarzy wskazywał na to że wszystko go boli
-Kochanie, dyrektor omal cię nie zabił..- głos mu się zawiesił i zaczął płakać
-Aza?
-Cichutko maleńki, powinieneś odpocząć- pogłaskał go po policzku
-Ale...
-Proszę kochanie- położył się obok niego i przytulił
-Czemu jestem słaby?
-Daga... Dumbledore, on...- Azazel nie był w stanie nic więcej powiedzieć
-Zabrał ci twoją moc- od progu odezwał się Severus
-Więc nie jestem już czarodziejem- po policzkach Daga zaczęły spływać łzy
-Snape!- Azazel zerwał się z miejsca chcąc zaatakować drugiego mężczyznę ale mała rączka na jego dłoni szybko go powstrzymała. Zwrócił raz jeszcze uwagę na Daga
- Wujku...
-Książę, gdyby zabrał ci całą moc już byś nie żył, ale jesteś zbyt słaby by kontynuować naukę- Severus usiadł na skraju łóżka i ze smutkiem patrzył na płaczącego chłopca.
-Kochanie- Azazel posadził sobie Daga na kolanach- nie płacz. Wszystko będzie dobrze- pocałował go- Tu i tak nie jest bezpiecznie, zabiorę cię ztąd.
-Ja nie chce- wtulił twarzyczkę w szatę mężczyzny
-Dyrektor nie pozwoli ci zostać i pewnie spróbuje tego znowu, Azazel ma rację nie możesz zostać w Hogwarcie
-Ale...
-Skarbie, wiem że nie chcesz ale to konieczne, tu nie zawsze będę mógł cię chronić
-Wracam do domu?- Daga otarł łzy, wiedział że nic nie zmieni
-Tak maleńki, wracamy, poproszę żeby tam cię uczyli- Azazel odwrócił Daga do siebie i zaczęł scałowywać z ukochanej twarzyczki łzy, serc mu pękało gdy widział tego maluszka płaczącego
-Rebastan zdobył informacje o Tomie- Severus postanowił zmienić temat
-Tata?- Daga zwrócił wzrok na wujka
-Tak, mieliśmy rację on żyje, jeszcze nie wiadomo gdzie i jak ale ślady obecności są
-Severusie zostaw nas- Azazel nalał do szklanki wodę i podał chłopcu
-Przyniosę eliksir wzmacniający- wstał i zostawił ich samych
-Dlaczego go wyrzuciłeś?- po chwili ciszy Daga zwrócił się do towarzysza
-Skarbie po prostu nie chcę żebyś był smutny, i muszę cię przeprosić
-Aza to nie była...
-Daga, ja obserwowałem korytarz, powinienem...
-Nie, zdenerwowałem się na Draco i wyszedłem sam, a nie powinienem- podniósł głową i delktatnie pocałował mężczyznę w policzek, a później w usta
-Kochanie..
-Proszę, ja ostatnim razem... coś się stało
-Wiem, skarbie- mężczyzna przez chwilę bił się z myślami ale jego ręce błądziły po wątłym ciałku, członek powoli zaczął pulsować, a pocałunki i małe rączki nie ułatwiały sprawy. Pochylił się i złożył najpierw delikatny pocałunek na wargach chłopca, a za chwilę go pogłębił przejechał językiem po czerwonych wargach Daga rozchylił wargi i Azazel bez pośpiechu odkrywał gorące usta chłopca
-No naprawdę- oburzony głos Severusa oderwał ich od siebie
Azazel warknął, ale nic nie powiedział
-Wujku, kiedy muszę jechać?
-Jutro rano, Lucjusz już wie, przyjdzie po was obu- Severus podał mu fiolkę z niebieskim płynem
-Chcę jeszcze zobaczyć Draco- Daga wypił całość i ułożył się na poduszce
-Po lekcjach przyjdzie- Azazel pocałował go raz jeszcze i wstał- Prześpij się jeszcze
Ale tego ostatniego już nie usłyszał, bo zapadł w sen
-Mówiłeś, że jego ojciec jeszcze żyje- Azazel nalał sobie wina i usiadł na przeciwko Severusa
-Tak. Tom jakimś cudem przeżył, chociaż Dumbledore mówił o tym wcześniej
-Zabije go- upił łyk
-Zostaw to Księciu, nadejdzie na to czas- on również się napił
-A jego drugi ojciec?
-Z tego co wiem to jest chory, nie przeżyje już długo, sam nie wiem co go tyle czasu trzymało
-Zemsta i miłość, ty też byś wytrzymał
-Masz rację, gdyby ktoś chciał mi zabrać Regulusa.... Zaczynam lekcje za 5 minut, zostań tu jak się obudzi podaj mu drugą dawkę
Subskrybuj:
Posty (Atom)